SEN (KÖRDÜĞÜM)

Sen, gönlümü seve seve ellerine verdiðim, sen,
Sen, bir demet çiçek gibi, yüreðimde derdiðim sen...
Ve ellerin, iki yavru kumru gibi avcumdayken
Mutluluktan, bulutlarýn üzerine erdiðim sen...

Sen, elimden hiç düþmeyen dert ortaðým, kýrýk sazým,
Dað çileðim, yeþil elmam, yaban gülüm, al kirazým,
Sen sevincim, mutluluðum, sen hasretim, alýn yazým,
Saçlarýnda bir sevdânýn çilesini ördüðüm sen...

Sen, dumaný yüreðimde sessiz sessiz tüten ateþ,
Sen her sabah, hayâlime, umut olup doðan güneþ,
Sen yaðmurum, sen rüzgârým, sen hayatsýn, sen ey mehveþ
Gözlerinde, ilkbaharýn her rengini gördüðüm sen...

Sen, mehtaplý gecelerde gördüðüm o mavi ýþýk,
Yaþlý çýnar bedenimi yeþerten o genç sarmaþýk...
Sevda, vuslat, firak, hasret... Duygularým çok karýþýk,
Ben sevgimle çözemedim, çözülmez bir kördüðüm; sen..

Ünal Beþkese.

Sosyal Medyada Paylaşın: