bu gece senin dök yaldýzlarýný.. sicmine dönükken gözlerim dilimden söz mü beklersin? el ele tutuþmuþ yýldýzlar ortasýnda valsin..
cesaretini yenile, kýrýklarýný topla belki de kýrýlacak kemiklerin ama sen daha öncesinde bildiðin ayný yoldan yürürsün..
açýlacak kanallarým, bak hala soðuk kirpiklerin ateþini yükseltir elbet ruhunu çýldýrtan cümlelerim.. artýk isterken o en yüksek dozu damarlarýna karýþmamdan mý korkuyorsun?
bak, sana eksik cümle býrakmadým sakýn ha nokta koyma þiirlerimde virgüldür tadýn..
damaðýmda hoþ bir nidâ med cezirlerimiz çoðaldýkça, tut elimi ve ölmeden býrakma cehennemlere kýzarýr gözlerin..
ateþimi al omzuna yükle kýrgýnlýklarý yok eden seviþme! amaç yok hiçbir bekleyiþte en dibindeyim sularýnýn boðulma, ses ver gülümse..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.