Portakal rengi
Yýldýzlar doðuyor göðün karanlýðýndan..
Topraðý çatlatan düþ çiçekleri üzerinde at uykusu gecenin..
Ilýman gözlerimde özlem tohumu aðrýsý
Doðruluyor parmaklarýmýn arasýndan þehrin ölüm kokulu yalnýzlýðý..
Ahh kan mavisi balonlar
Sevda kýblesinin son ayaðý
Son gönül nikahý..
Ve
Eteðime kuþlarýn üþůþtüðü düþkün bir portakal rengi hayallerim..
Kýyamet kendine ’ney’çalan gün yitiði
Ahh sen sev dedinde sevmedim mi
Denize taþ atan ay kesiði þiirler
Göðün kamburunda uçurtma çocuklarý silkelenen..
Birazdan saçlarým uzayacak yýldýz alevine
Evler yýkýlýcak masallar daðýna
Ahh iki gözümün saklý aðacý
Kendinden taný beni
Gölgesindeki kentin sabýr gezdiren baðrýndan..
Kendime açýlan boþluklarýn çukurunda
Portakal kokusu
Ve üstü açýk bir deniz yanýnla yürüyen
Þarap dillenen sözlerle öylece beklerken
Sen gel dedinde gelmedim mi
Sensizliðimin sen gülen güllerine susarak bakýyorum
Ellerinde elim mavi aksanlý turuncu bir kitap..
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.