nasýl oluyor da uzaklar yakýn yakýnlar uzak olabiliyor? ruhum yorgun kalbim aðrýlý içimdeki kuþ çýrpýnýyor kanatlarý göðüs kafesimde nefes almakta zorlanýyorum gökyüzü aðýr ve sancýlý..
sen benim sýðýndýðým limaným sisler içinde görünüp kaybolan karabataðým.. gri bulutlarýn altýnda süzülen beyaz Martým.. izlerken denizi içimdeki okyanuslarla bugün taþtýn gözlerimden sessizce boðazým düðüm düðüm..
kalbim kalbinin sesini duymak istiyor nasýl teselliler var içimde teskin edebilmek dizginleyebilmek adýna bir bilsen..
omuzlarýný aradým mesela yine gözlerimi yumdum sadece sen ve ben durdu zam/an sanki bir boþluktayýz bulutlarýn üzerinde o an/a aðladým o an’da olmak için, içim..
seni çok özledim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mina Cumalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.