arduç kuþu geçtikten sonra daðýn yamacýndan çamlarý týrmandým gökyüzüne bakarak hýzla soludu fýsýldadý adýnýn ilk harflerini kazýdým öyle biçim verdim susuzluðumu gölgeleyen incir aðaçlarýna ardýndan -merhaba dedim- merhaba Züleyha!
tan atýyor dünkü günün ardýndan uyanýyor bir duygu içimde -huþu yaratan- herhangi bir yerde kuþatýlmýþ boþluðum diyaframý daralýyor giderek karþýmda devleþmiþ ruh kütlesi kiraz kýrmýzýsý alev -yanýyorum- yanýyorum Züleyha!
yeniden kaç kere keþfedildim yerel aþklarda devþirildim yeryüzünün dýþýn da -aþk içinde- dünkü günün ayý hala pasparlak girdaba yuvarlanýyorum lapalaþtýrýlmýþ akþam olunca kýpýrtýsýz gecenin yorgun düþüncelerine gömülüyorum bozgun fikre dönüþüyorsun -eziliyorum- eziliyorum Züleyha!
göðün beyaz kubbesi iyot rengini aldýðýnda kýzgýn deltaya çivilenir sallanýrdým uçurumda ebem kuþaðý tamda güneþin doðduðu yerde özgün býrakýrdý ilmeði benliksiz ve öylesine sivri uzanýp ölümü okþardý parmaklarým uyanýrdý daðlarýn doruklarý -volkan gibi- patlýyorum Züleyha!
ara sýra kül rengi tonlarýnda þiirler yazýyorum rüyalarýn dilinden anlamlar çýkartýyorum tenezzülü gaydalar la konuþur olan bugün az var çok yokum duy beni duy Züleyha!
uyansýn tozlu gövdenden ruhun hala þiirin beni örselediði yerde seni bekliyorum öbürü mü Nil çekiyor batýyorum kuyuya sürükleniyorum meçhûle Züleyha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dikçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.