Gizli Ağıtlar oluk oluk
Dikçe
Gizli Ağıtlar oluk oluk
’’Gece yarýsý dudaklarýnýn kýyýsýndan sonsuz bir ilham böldü uykumu
ne kan ne ter içinde kaldým: Bildiðin masmavi mürekkepti alnýmdan süzülen
ýslandým þadýrvanlarýn sesin de
ýslandým tebessümünün gölgesinde
kendimi zor attým senden gittiðim yollara
derin bir ohhh çektim varlýðýna; sen saçlarýný çözen de’’
giderken söylemedim
annesiz telaþlarýn gezindiði yerlere
evlatlýk verildim kurum sesli adamlara
korkmaya tedirgin olmaya aklým ermedi
bileðim bükülmedi hep belim büküldü
gölge olup yürüdüm yanlarýn da
acý ve ýstýrapta kilitli kaldým
aðýda doymuþ odalar da
biliyor musun? seni getirecek zaman
ve doðacak diye þafak derinden derine
þiirler biriktirdim benliðimden benliðine
dillendirdim ey dün gibi güzel ruhumu
yankýdý dünyevi mýsralar hasretten ýrmaða
hayatý yitik her þiir ümitsiz tasalarla
Aþkýn itirafý ve yalvarýþým döküldü huzuruna
el pençe divan durdu haddi olmayan gözlerim
nis(y)an yaðmurlarýyla
dudaðýnda ki yaraya banýp kalbimi
seherle bezenmiþ olarak yürürken ölüme
bende olan güzelliðin koparabilir kýyametimi
yahut o çalýnmýþ mutluluðu üflerim göz bebeðine
sonra sen üflersin gülümseyiþinden söz incilerini
nefesinin buðusu döndürür baþýmý
açýlýr hayatýn yeni sayfasý yer kabuðu deðiþtirir yönümü
rüzgara binip bulutlardan kopup gelirim
kýrklara karýþmadan kýrýlmadan serçe yumurtasý
geliþine giyinebilirim en mavi mehtabý
bu söz yaðmuru ki harmanlansa yedi yerinden
haramice dilimden düþer avuçlarýna
olsun; ölümü kendimle; dirimi senle bölüþtüðüm
hep veda makamý bildim Aþký vedalarý yýkandým
öyle kuþatýldým dövüldüm hayatýn örsün de
yaþamak boþaldý damarlarýmdan oluk oluk
geliþine giyindim Azraili sarýldým kefene
sonrasý yok; tutsun ben uðultulu deniz uykusu
topla kirpiklerimi eksik þiirlerden uzat musallaya
söyleyecek þiir anlatacak hayat kalmadý kalemimin ucun da
göçüp gideyim dudaklarýnýn kýyýsýndan
ilk yaktýðýn ateþin þavkýmasýyla intiharým sevgili.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.