Ben öldüðümde; Beni bir þiire dönüþtür Tanrým. Kelimeler ve harflerin içinde olmalýyým. Bu kadar ölmek isterken, bu denli yaþama arzusu. Bir çeliþkinin bulanýk sularýndan, hayatý izlemeye çalýþýyor aklým. Bu yaþama arzum; Bir bedenden, etten yada kemikten fazlasý. Ben olmadan yaþamak, bu düþünce.. Tanrým. Ya bir müzik olmalýyým yada bir þiir. Bir düþünce, sanat. Sanatý kim öldüre bilmiþ ki? Ölümsüz olmak. Tanýmadýðým insanlarýn zihinlerinde dolaþmak. Bir aþkýn vesilesi olabilirim belki de? Yada bir ayrýlýðýn hüznü. Lütfen Tanrým, Beni bir þiire dönüþtür. Yok olup gitmeden dünyanýn toz tanelerinde, Yalnýzca dünyada deðil, evrenin her hangi bir yerinde; Tanýmadýðým bir insanýn yada varlýðýn zihninde, Beni bir þiire dönüþtür. Ben öldüðümde, aslýnda buradayým. Bu kelimelerin içinde. Ben bir þiire dönüþtüm. Lütfen beni oku. Kimse senin farkýnda deðil zannediyorsun, Kimse seni görmüyor. Ben görüyorum ve seni seviyorum. Biz, bu þiirle tanýþtýk. Ben, bir þiire dönüþtüm. Seni bulmak için yazýya döküldüm. Seni Seviyorum. Bizi Seviyorum. Lütfen gülümse; Ben hâla, seni görüyorum. Ben, bir þiire dönüþtüm.
Burhan Karaca 21.09.2019 02:28
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.