HASTAYA OKUTUYOR BİN BİR SALA GÖZLERİN...
HASTAYA OKUTUYOR BÝN BÝR SALA GÖZLERÝN...
Bakýþlarýn dokunur, yakar yaslý yüreði,
Bakýpta öldürüyor, o pek ela gözlerin,
Aþkýn ve muhabbetin,odur asýl gereði,
Nazarýna tutulsam,baþa bela gözlerin...
Gördüðüne alýþýr,hemi de pek buðulu,
Yolundan çevirirmiþ,çok koçyiðit,oðulu,
Sayýlmaz asaleti,kayda deðmiþ çoðulu,
Hastaya okutuyor, bin bir sala gözlerin...
Bakýnýrken aþmazsýn,taþ yýðýlý duvarýn,
Etkilemezmiþ onu,boran,fýrtýnan,karýn,
Yaný baþýnda akýp,geçmiþ deli rüzgarýn,
Sanýrsýn demirdendir,sýrlý kala gözlerin...
Bulunmaz Hint Kumaþý,akik,altýnlý eðer,
Eksilmez bakýþýndan, o gamlý acý keder,
Rýzan ile dönersen, bir kerecik,ilk sefer
Alemde deðiþilmez,çoklu pula gözlerin...
Akar yaðmur misali,döküle yaþý gözden,
Yanýp tutuþur malum,ateþi odlu,közden,
Maþuk baðrýný deler,anlasa lafla,sözden,
Varla,servetim çalýp,muhtaç çula gözlerin...
Bulunmaz bu cihanda,ne ayarý ne dengi,
Bir bakýþla durdurur,muharebe ve cengi,
Hatýrlansýn baktýkça,nasýl imiþ göz rengi,
Belki de bu yaraya,derman çala gözlerin...
Kararlýdýr atmýyor, bir tek adýmýn geri,
Ayna misali durmuþ,içinde melek,peri,
Satarsýn haraç,mezat,verilemez deðeri,
Görenler deðiþemez,altýn,mala gözlerin...
Sol yanýna saplanmýþ,delip öteye geçer,
Suna misal sularý, nehirden,gölden içer,
Saplanýr yüreðine,zannedersinki hançer,
Bölmüþ gövdem ikiye,sanki pala gözlerin...
Göç eyleriken konar,duramýyor havada,
Yakýyormuþ Mecnun’u,acýk yaðlý tavada,
Dönüyor fýldýr fýldýr,oturmuþken yuvada,
Müptelasýn düþürür,gör ne hala gözlerin...
O maraldýr,ceylandýr,o kanatlý bir kuþtur,
Baþý dumanlý daðmýþ, tipi,boran ve kýþtýr,
Bazen ise merhamet,dilenen bir bakýþtýr,
Esir edersin baðrým,bakmýþ fala gözlerin...
Karga ayrý öterken,ayrý ötmüþtür saka,
Ben gibi garibanlar,basýyorlarmýþ faka,
Elleri tutturulmuþ, olmuþlar paça,yaka,
Bülbülü bent ederek,diken,dala gözlerin...
Zaman zaman birlikte,oynarisek biz oyun,
Yýkarken bentlerini,coþar derende suyun,
Gitmiþ elden saðlýðýn,deðiþmiþ ola huyun,
Bak geçti dost kervanýn,avuç yala gözlerin...
Kaptýrma sen gönlünü,gel bir ahu dilbere,
Yaralanmýþtýr yürek,maraz kapmýþ bir kere,
Sakýn namertle tekrar, çýkma cenge,sefere,
Yaradan meftun etsin,mert bir kula gözlerin...
Ne mutlu o insana,girse senle yorgana,
Sonrasýnda gitse de,giyotinden urgana,
Hele birde uyursa, yatýp yârla can cana,
Ben garibin koynuna,zevke dala gözlerin...
Döþek,yorgansýz halle,yer olsa bize yatak,
Derin,dipsiz hülyalar, çemen içinde batak,
Dört kollu tahta kayýk, getirde birlik çatak,
Ýmam baþýn ucunda,konmuþ sala gözlerin...
Þeyhim;Derki de hele, yolculuk böyle nire,
Baktýmki mah cemalin,oldukça vermiþ fire,
Beyenip bakmazidin,yoksul boynunda kire,
Dünyaný deðiþmiþsin, versin mola gözlerin...
Nurettin GÜLBEY
Saat : 01:59
15.09.2019
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.