Yüklendim hüznün çýplak yapraklarýný Özlemine yazýlarak güçlendim Hangi güz benden daha sonbahar ki… Yaðmurunla ýslandý þehrimin sokaklarý da Bereketinde büyüdü yalnýzlýklarým Öylesine gür… Öylesine alýmlý… Bu sebepten ellerimin tenhalýðý Issýz dudaklarýmda kurumuþ yapraklar Yüzüm bir o kadar gurbetkar.
Ne zaman ýlýk bir meltem esse kuraklýðýma Sen gelmiþ olmalýsýn gerçekleri kandýrarak Mazinin zülfünü okþayarak sevmiþ olmasýn… Evet sen… Üzülme þimdi gelemedin diye Meþguldün harf harf Gamzelerime güller dermekteydin düþlerimde.
Gerçeði bir kenara býrak þifasýz derdim Unut dokunulmamýþ kýrgýnlýðýmý da Köksüz sevinçler büyümezdi ki Tadýlmamýþ lezzet özlenir miydi sende… Hem zemheri gibiydi anýlar… Her gün… Bak bildim sevgiliydi hala ayrýlanlar Tutuþamazdý saçlarým damarlarýnda Dün, günden daha þiddetli bir hicazdý Mecaz bir “an”dý düþlerimde kalan “An” sendin takvimler ne bilsin Geçmiþin mürekkebi kurumadý ki daha kaðýtlarda Bungun kelimeleri güldürürken can verdi düþlerim Dikenli teller ardýnda seviþmelerim Böyle bir sevmek görmedin ki sen Demedi deme de Seni beklemeyi zevk edindim ben Yüreðinde ölmek istedim ya… … Seni yaþayacak kadardým yollarýnda Kollarýnda benden gelen feryadýn Sar ve bas baðrýna.
“Varsýn olsun derdim kollarýmda yokluðun Çýkmazlarýn ortasýnda inadýna umudadýr yolculuðum”
Eksik yaþanmýþ kavuþmalarýmýzla süslenirdi ya gece Yok yok umurumda bile deðildi yokluðun Çok erkendi… Dün’dü kendini bende unuttuðun. Daha acýmasýzdý geceler boyu suskunluðun Sensizlikti dudaðýmda en büyük suçum -ki bildiðim her þeyi unutmuþtum sende… Sevilmeden sevmek bana mahsustu ya neyse… Yüreðimde rahat mýsýn sen onu söyle Güneþsiz günlerimde el/vedasýz severdin ya hani Soluksuz yaðmurlarda biteviye ýslanýrken Özlemlerimi anlatsam ölür müydüm þiirlerde Yaþar mýydým ardýmdan el sallasan Taa yüreðimin içine basmak isterken seni Düþlerini ateþe vermiþ bir divaneyim. Sakýn üzülme kýymetim …“güle güle” der tebessümlerim. Ellerin varsa içinde veda bile sevilesidir ya hani.
Bak ellerin dedim de Gece güne kavuþtu aniden Kan tere karýþtý Kayan yýldýzý baðýþlayýp geceye Ne dilersem senden diledim. Kanadým gönlünü al(a)madan… Sabrýnla sustuðunda ebedi hasretim Yüreðinin lisanýný öðrendim.
Suskunluðuna çarpýyor sesim. Korkuyorum son defa.
Ya ellerimin ýstýrabýný tutamazsan azat Kaderimin sabýr sayfasýna yazamazsam seni Gözlerimin nurunda bakamazsan kalbimin rengine Nasýl yakarým ýpýslak tahammülsüz geceleri.
Mahþer gününde düðün Herkese nasip olmazdý ya azat En çok bu yüzden seni kaderime yazdým Sözlere sýðmadan senden habersiz… Güneþi öptüðüm gün…
O gün anladým Uçurum neden yar’dý…
Haziran 2008
Ayþegül TEZCAN
Susmayacak kadar yüreðinim / yankým - 2 Sosyal Medyada Paylaşın:
AyşegülTezcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.