GÜL MECLİSİ...
Ve þimdi meczup bir þiirin kulaðýna fýsýldýyorum:
Yorgunluðumu tasfiye eden evrene de ikramým:
Ad’ýmdan taþan hüzün oysaki gül meclisi,
Yüreðimdeki tekinsiz mevsim:
Aþkla ihtarý beyitlerin
Günden düþen bir zaman dilimine binaen
Kývançla yaþar ve severken
Ardý arkasý kesilmeyen sitem yüklü gölgeler.
Kuþ üzümü ile beslediðim kocaman bir tebessüm
Ýfrata kaçan bu sevgimden
Varsýn nasiplensin tüm evren:
Yoksa karþýlýðý Rabbime daha da çok dönük yüzüm
Kýyama durduðum her gece
Ýlahi Adaletin temkinli, tesirli aidiyeti ile
Ýçime yerleþik o düzen:
Nazý niyazý aþk olan dingin bir surede
Kayýtlý her hicap
Yöneltilen karþý taraftan
Uyuduðum saatlerin bile kurmaca olduðu
Ýhlâslý yüreðimle kendimce yaþarken
Muaf tutulduðum selamet kim ise hak gören kendinde
Ve dilimde pelesenk yüce Yaradan.
Kimyamla, sevdamla ait olduðum mahrem gölgem
Sadece Hakkýn nazarýnda itibar görmek
Bir de kul hakký yemeden;
Kâbe’yi yýkmadan yaþamak.
Ne nazire ne de kinaye
Aþkla doðan güneþe bakarken güleç yüzümle
Ýlla ki akan üç beþ damla yaþ
Yasýn izafiyet teorisinde saklý bir niyazým ben belki de:
Tebessümlerin uçuþtuðu mazimde
Tarafýnca terk edildiðim ne çok insan yine yüklü iken
Bunca isyanla, göz yumamadýðým:
Þerefin, haysiyetin ve yaþamýn kýblesinde
Saf tuttuðum
Safiyet yüklü benliðimle
Meczup bir þaire dönüþtüðüm
Son üç beþ yýlým.
Deliyim ve de veli:
Aþýðým ve rahmeti kucaklayýp
Ýnsanlýða sunduðum her kelam
Aþkla yanýp piþtiðim
Hüzün teknemde olur mu tek sitem, dilimde isyan?
Bir maruzat;
Bir yüklem
Adým gizli özne deðil ki
Sevip de neþreden uzun çok uzun bir cümle.
Boyutsuzluðumu sýrtladýðým dost meclisinde
Dostane bir terennüm
Sadece sevgi ekip
Ýnanç ve umut biçilesi gönül tarhý
Elbette kýyama odaklý bir selamet
Alnýmýn hakkýyla yaþarken
Allah rýzasý için yaratýldýðýma binaen
Israrla direndiðim her zerremle ait olduðum
O devasa evren.
Bir tüy kadar da hafif vicdaným
Sevecen mizacýnda ikbalin
Neþreden bunca kötülüðü kim ise sineye çeken,
Uzak olsun benden iblis ve nefsine âþýk zalim.
Kör nokta ve kör bakýþlar
Lakin görebildiðim çoðunun ötesinde
Gönül iken zevcesi matemin
Rahvan surelerde aþk ile kýrptýðým yüreðimde
Mecazi bir firar
Yeltendiðim her þiirle
Anýlsýn sökük rütbem.
Elbet inhisarýnda aþkýn ve saðanaðýn
Gök gözlü annemle yoldaþ bir hümayun
Kazýk kakacaðýmdan da deðil hani güne ve ömre
Sakil bir heceyi
Sakin bir gölgeye hicvetmem
Rahmetin izinde ve indinde
Bildiðimden çok çok öte
Rahmetin saklý þifresi
Ýlla ki kýblesinde saklý gönül gözünün
Hüznüne binaen yaslý, melek denen zümre.
Kovuþturduðum bin bir emekle
Zevkini sürmeye de gelmedim hani bu evrenin
Cefasýyla sandukam hazýr;
Aþk diye atan her hecede
Varsýn kanýksadýðým mezarýmda sahipsiz kaldýðýmý
Sansýn sefil sanrýlar
Rabbim sahip çýkarken
Sanmasýn ki bihaber martýlar
Nimetin izini sürerken koruyucu gücün hükmünde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.