Yanılgı...

Þu yaðmur kýrdý ,içimdeki aynalarý..
kanayanlara karýþtým..
Ellerimin arasýna sýðdýrdýðým gözlerim kesik.
Sesimi yutan bulut ,
damla damla brikip baðýrmakta o kuyudan..
Kuyu büyük ,
düþüm yanaðýmýn kenarýnda çocuk..
aglasa yeþil bir dal kopacak gövdeden.
Yerim ,yanýndýr diyeceðim...
çürümeden.
Yerim ,yanýndýr!...
aynalarý bekleme!.
Birazdan , yaðmur düþecek sokaðýma...
siyah boncuklar gibi.
Uçsuz bucaksýz bir mazgaldan akýp büyüyeceðiz!
Büyük adam olacaðýz!.
Seslen þu gökyüzüne ,kuþlarý býraksýn!...
suda uçabilenleri.
Gök ,kurtaracak boðulmaktan bez bebeðimizi.
Bak!...
uçurtmam takýldý yaðmura...
diz çöktü önünde rüzgar... dilendi!.
Þimdi ,
koþtuðumuz gökyüzünde yabancýlar var...
ayak izlerini körebeyle örten.

Seslen! ses ver topraðýmýza..
Kiraz aðacýmýz, yanýlmýþ...
bir þivan düþürmüþ rahminden,topraða.
Dallarýný kucaklarken atýp bizi yere ,
kanattýðý dizlerimizi unutmuþ!.
Þu yaðmur kýrdý ,
içimdeki aynalarý...
saçýmda,hayal bir el daðýldý.
Koklasam diyorum topragý çocuk!...
aynalarýmý kýran her yaðmur sonrasý.
Sevmiyorum!...
sevmiyorum yaðmurlarý!
Yinede azýcýk koklasam, yaðmurlarý!.
Sosyal Medyada Paylaşın: