Gittiðinde Diz çöken günler incecik suydu hüzün. Çöl ile ay’ýn kuytulara soyunduðu seyyahýydý an/ An ki, içinde oyuncaksýz kalmýþ çocuðun diliydi Kendi yaþýmda ayrýlýðý öðrenen
Kasýmdý, Bir aðacýn yapraklarýný sayar gibi görünüyordu yüzü Yüzün gözlerime yazýlmýþ en güzel gizem Zaman örgüsü bir daðdý göç Kalabalýktý, Gittiler ayak bastýðýn bahçelerden Karanlýk odalara kapandýðýmda Aynalara ve göðe aðan kanlý bir yýldýzdý gözlerim Topraða ’oy’ dedirten ayak izim/izinle Býraktýðýn yerde
Sulara kapýlmýþ kaç rüzgar tini varsa üzerimde Erguvan bakýþlarda uçurduðum kaç kuþ Kayboldular.. Topraðýn ateþiyle gülüyorum duvarlara ve Buðdaylara.. Silik bir silüet gibi sedirin üzerinde Bir yokluðun kýyamý ellerime ne vakit dönerse dönsün Bir yerlerde sýkýþmýþ notlar bulur beni Yalnýzlýk edebinde..
Ve elbet Ruhumu emziren yerde bulutlar Sessiz gecelerime derin bir yurt yar atýþlý
Kasýmdý ve kalabalýktý
... Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.