Arka bahçe...

Karanlýðý atýp üstüme kaçma! ...
Azýk yok!.
Vebalý telaþlarda ayaðýmýn biri...
Yakýnýma düþen siyah saklanbaç.
Uzaklara yakýn þehirlerdeki renkler hepinize sobe!!.
Yarýmým diyorum ,
süzdürdükçe bedenimi güneþden...
Yarýmým iþte!..
ikiye bölünmüþ bir elmanýn kurtlu tarafýndan bakmaktayým ,yarýma.

El benim ,ayak benim...
ne gariptir ayna yabancý...
Parmaðýmý þýklatýnca ,
þapkadan çýkmýyor beklenen...
biraz zaman ,biraz insan kötü.

Gel!...gel be! ,
diyince gelmiyor yol...
Suratsýz bir karanlýk ,
þivesi bozuk bir dille düþüyor sokaða...
adým adým.
Beklentim neydi!
Salkým saçak kýþlardan ,
yüzüne siyah ince tülden peçe çekmiþ gecenin ölmesimi...

Ya da ölmekmi! ,
o peçenin ardýndan bakýp!

Sahip!...sen!  ,
gösterebildiklerim neydi!...
Kýrlangýç masalýnýn içindeki kýrýk kanatlarmý!...
Kanat külde ,
kül kibrit kutusunda...
ya da bitir bu masalý ,uykum yandý!.

Karanlýðý atýp üstüme kaçma!...
Düþ yok!.
Kapý  kapalý ...
aralý ,açýk acým! ,
acýyan bir yanýn varsa oraya geleyim!..
Git deme sakýn!.

Bak ! ...
bir kere daha bak!...
ve bir kere daha...
avuçlarým yarý çýplak ,giysisi yok!...
Üþüyen parmaklarýmý kundakladým dün!...
Ben ayazý ,bir yangýnla ýsýtmaya çabalarken ,
sen ne yaptýn!!...

Külün sessizliðini dinledinmi!.
Sessizliðim ahþap,
elden düþme ,kelepir iþte!...
Üçe beþe satýcam ,
alacak bir geveze bulsam!.

Uyuþtum çýt çýkmayan þiirlerde pineklemekten.
Bir de þu ahþap kokusunun ardýnda...
ardýnda...

Ardýnda ,arka bahçeyi bir görsen!...
Çocuklar var ,uçurtmalar...
ve uçurtmalarýn ellerinden tuttuðu çocuklar...
Arka bahçenin çocuklarý ...
yüzlerini saklayýnca bulamýyorlar gülüþlerini...
Arka bahçenin cümlesine sobe!.

Karanlýðý atýp üstüme kaçma!...
bahar yok!.

Duvar kaðýdýnýn teninden sarkanlar var,
yüreðim sandýðým bir yere...
soðuk ya! ,çok soðuk.
Valla soðuk!

Üstelik bir garipler ...
rutubetli çerçevelerin arkasýnda öylece put gibi duruyorlar...
Kýmýldamýyorlar!...
Ne elim sende biliyorlar ,
ne körebe ne de beþ taþ.
Kýrmýzý elbiseli bez bebeðimin bile farkýnda deðiller...
Týpký bir ayaðý kýrýk tahta küheylanýma benziyorlar...
Ayaz diyorum iþte herþeye raðmen ,
herþeye dair ,
herþeye ait...
ayaz be ayaz!!.

Üþümek isimsiz ,
kocaman bir þehir...
üþürsün!!..

Etme bak !son cümledeyim!...
etme!...
karanlýðý atýp üstüme kaçma!!...

Güneþ yok!!

Sosyal Medyada Paylaşın: