...

yetmez mi diye soruyorsun
yetmez mi?
týrnaklarýmý etime geçirirken
dudaklarýmý ýsýrýrken
caným yanmýyor
acýmýyor
çok uzun zamandan beri
kim derdi bu hikaye
böyle yazýlacak
bilemezdik
acemilik de, toyluk de, cahillik de,
gençlik de

yaz(g)ýyý biz yazdýðýmý zannederken
yazmýyormuþuz ya da yazamýyormuþuz
bir ize tutunarak yaþamakmýþ hayat
birlikte izler býrakmak varken..

avuçiçilerimi de saklamýyorum
açýk ve sana dönük
belki tutarsýn diye
kanatlarýn kanatlarým olur
sarar sarmalarsýn
kanayan her yerimden..

ve ayrýca bu bir yansýma
biliyorum kendimden
boynunla kalbin arasýnda
bir yer var, orasý iþte
tam orasý..

ve ben her ne yaptýysam
ne dinlediysem, ne izlediysem
nereye gittiðiysem, nerede kaldýysam
birlikteydik hep, sensiz..

b-akþlarýn, gülüþün,
dokunuþun, kokun
sesin, nefesin
bir hayalet gibi gerçekti
inan bana
ironi deðil inan
güneþ gibi, gökyüzü gibi
gece gibi, ay gibi
yýldýzlar gibi
ki her yýldýz kaydýðýnda
seni diledim
her gökkuþaðýnda
her yaðmur yaðdýðýnda
ve her nefesin ýslandýðýnda,
sesin kýrýldýðýnda
benim içimden sen geçtin

lavanta ve kekik kokan
boþ sayfalara dikkat et
silerken yýrtýlmasýn
izi olmayan seviþmelere
denmesin kar/ýþtýk diye
titremeden nefessiz öpülmeye
nerdeyim, zam/aný unutturmayan,
bu dünyada mýyým diye
sorgulatmayan
hiçbir sevilmeye
seviþmeye

kolay ve güzel olan ne var ki
yeter ki umut olsun, ýþýk olsun
ýþýðýn gölgesi olsun
ki o bile sensin..
yaz(g)ý için
zor olsa da ya da çok zor olsa da..
tebessüm býraktýn dudaklarýma..

en zor olaný,
sol göðsümün altýndaki derin izi/gizi
saklamaktý, yaþamaktý
kaburga kemiklerinin
kýrýlmasý kadar acý..

ve anlýyorum
ýþýklarý kapatmýyorum
açmýyorum da
karþýnda çýrýlçýplaðým
kendime bile,
hiç olmadýðým kadar
anlýyor musun?

hangi mevsime gittiysem
hep senle kaldým
sen mevsiminde,
sen ikliminde..

ve benim çerçevelere
yakýþmayan yüzümün sebebi
seni çerçevelenmiþ resminden
izlerken alt dudaðýmý ýsýrmam..
bu satýrlarý okurken senin ýsýrdýðýn gibi..

ve bana yazmýþ olduðun
notlarý almayý ve en gizimde
saklamayý
açýp açýp, tekrar tekrar öperek okumayý dilerdim
yaþadýðýmýz, yaþamadýðýmýz o kadar
eksik, fazla hikayeyle
bir masalý yaþardým..

parmak uçlarýndan damlayan
her damla,
bakýþlarm(n)da ki her ýslaklýk
senin nemindi nefesinle üflediðin..

unutma demiþtin beni
belki hatýrlamamýz ondandýr
her gün yeniden kýrýlan
kilitlerin sebebi ve
basýlmamýþ topraklarýmýn sahibi
hiçbir karanlýðýn bu kadar derin
iz býrakacaðýný bilmeden
kuytularýmýn, boþluklarýmýn derininde ki
ilk ve tek sevgili, sevgilim
tüm þairler sen, tüm þiirler sen
seni sana anlatamam
sadece yaþarým,
yaþanmamýþ hikayelerle,
eksik susmalarla,
söylenmeyen/söylenen tüm söz ve
kelimelerle..
Unutma beni...




Sosyal Medyada Paylaşın: