Söyleme...

Sen,
dört harfli bir sürgün söyle..
Ben,
soluðumdaki boþluklarý doldurayým.
Kelimelerin üþüyen parmaklarýný, ýsýt...
Bir devrik cümlende olsa, söyle!...
Ayazlarý söyle, üþüsemde.
Yanýna türkü söyle, düþ söyle,
bir sýcak gülüþ söyle soframa...
Seni hangi harfin çaldýðýný,
o harfle baþlayan biten, ne varsa söyle!..
Öznemi boyadýðým duvarý, siyahý...
Odamdaki, cebimdeki, ruhumdaki daðýnýklýðý...
Damarlarýmda yatýp kalkan kýrmýzýnýn,
kanýmýn misafiriyken,
nasýl taþýnýp gittiðini söyle!...
Pýhtýlaþmýþ duygunun, nasýl kanadýðýný...
Gözlerime týrmanmadan,
sessiz haflerimden nasýl düþtüðünü...

Sen giderken,
bende kalan sað elinin içindeki nikotin kokusunun,
benim solumda nasýl gül açtýðýnýda, sen söyle !...
Uzaklara doðurduðum cümleler ,
hangi þiire yada hikayeye emekler..
Sözsüz, dilsiz hangi mýsra büyütür,
eksik birer senleri...
Ýncinirmi, kýrýlýnca kýrýlýþlar...
sarýlýrmý baharýma yine çirkin,
alaylý bir inciniþ söyle!...

Dar kapýlarýný,
kapalý zamanlarýný söyle!..
Kýrlangýcýmýn el yazýsýndaki en son kelimenin üstünü örten külün,
yangýndan çaresizce kaçýþýný söyle!...
kül, korkarmýydý yangýndan...
Dar aðaçlarýnýn sustuðu bir zamanda,
çiçeklenen idamlarýn asmaya adam deðil,
baharý vermeye insan aradýklarýný, söyle!...
Parmaklarýnda esaretteki kuþlarýn,
aslýnda gelecekden çalýnmýþ,
daha çizilmemiþ,
daha doðmamýþ bir ressamýn,
rüyasýndaki yanlýz kanatlar olduðunu söyle!...
Yanýpta kendini külünden yaratanlara,
bir yangýn yeri söyle!
Bir tarih söyle ölüþüme!.

Dur! istanbulu söyle!..
Bir balýðýn agzýndan düþüpte,
denize saçýlan mavinin tutsaklýðýný..
Gökyüzüne kapatýlmýþ tüm kuþlarýn,
Bir körebeyle gözleri baðlanýp, özgürlük terasýndan aþaðý nasýl itildiklerini..
Saçlarýmý kestiklerinde,
kýrmýzý kurdelamýn hangi ayrýlýðýn,
gülüþüne baðlandýðýný...
Kiraz agacýmý sökdüklerinde yerinden,
gölgesinin nasýl kimliksiz kaldýðýný...

Saklanbacýmda onbirden sonrasýný saymayý her unutuþumda,
nereye saklandýðýný söyle!!
Dar kapýlarýný,
kapalý zamanlarýný söyle!...
Duvar kaðýdýnýn üstündeki,
güneþ desenini neden üþüdüðünü..
Uçurtmalarýn kuyruðuna baðladýðým,
umutlarýmýn neden uçmadýðýný...
Tozlanmýþ yarýnýmý her silkeleyiþimde,
dünün neden dökülmediðini söyle!....
Söyle!

söyleki daha hiç doðmamýþ ressamýn,
rüyasý ölsün.
Sosyal Medyada Paylaşın: