Demokraside çare tükenmez, âlem bilir!
Herkes bir doðru çizer, acep hangi doðru iz?
En zoruma giden söz, “o giderse kim gelir?”
Söyleyin benim yurdum, bu kadar da mý aciz?
Bin gül çýkarýr ülkem, kalbinde sönmüþ külden!
Bir milyon deðer çýkar, hem de bir partikülden!
Görmek istemeyen var, belki de tenezzülden!
Ne sanýyorsunuz ki, bu asil milleti siz?
Dürüst olan korkuyor, belki çýkamam diye!
Meydaný býrakýyor, birkaç hýrsýz adiye!
Yazýk deðil mi yurdum, çevrilirse badiye?
Miskinliði býrakýn, yok bu görevden aziz…
Kendini tam anlatan, çýkmýyor kaç asýrdýr!
Sanýlmasýn hiç öyle, seçim kazanmak sýrdýr!
Orta çaðla asrýmýz, sanýrlar muasýrdýr;
Ne hale geldik bakýn, kaldý mý esrarengiz?
Hep yalan dinledikçe, gerçeði unuttunuz!
Soyguncuyu, soysuzu, Türk’ümle bir tuttunuz…
Ne halka umut verip, ne doðru okuttunuz;
Yok, bizde haramiye, verilecek bir taviz…
Vatan büyüklerine, her gün çamur atarak!
Yücelinir sandýnýz, saða, sola çatarak!
Asla arýnmazsýnýz, çamurlara batarak;
Sen öyle kürsülerden, baðýr bakalým vaiz…
Karaman-2019/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Badiye: çöl, sahra...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.