An’da olmanýn mutluluðu gözlerimde bir düþün için(m)de hiç geçmeyen bir sihirin öyle ki denizin mavisi gökyüzüne bulaþýyor gülün kýrmýzýsý sana yapraklarýn yeþili bana martýlarýn pamuk beyazý sayamadýklarýmý sen tut dilinde öpülmek üzere...
Ellerim en çokta ellerini parmak izlerini.. gökyüzüne parmaðýnla yýldýzlarý yakar gibi yanýyor þehrim aydýnlanýyor çýkmaz sokaklar birleþiyor yollara ki o yollar kaybolduðum sokak sokak aradýðým martýlara, kuþlara, kelebeklere sorduðum..
dolmayan boþluklar, ne kelimeler, ne sözler sadece ve sadece.. öyle..
an/dayým anýn efsununda buðulu bakan bir çift göz boynunda gri bir þal sus/uyoruz kelimelere, harflere deðmeden ýslanýyoruz yaðmursuz bulaþýyor renkler tuvalde önce kýrmýzý sonra yeþil karýþýyor incitmeden eksilmeden, eskimeden hâl gibi, olduðu gibi, kalbin gibi, sen gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mina Cumalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.