ZEYTİN GÖZLÜM (Ecrin bebeğin anısına)

Ellerin iki yanda bir yolda koþuyorsun
Gülüþün ciðerimden vuruyor zeytin gözlüm
Þimdi kim bilir hangi mevsimde üþüyorsun
Çamurda ayakkabýn duruyor zeytin gözlüm.

Toplayýp getirdiler, kolsuz baþsýz cismini
Nüfus kayýtlarýndan düþürdüler ismini
Dünya denen duvardan indirdiler resmini
Vicdanýmda çiçekler kuruyor zeytin gözlüm.

Sustuðun günden beri bütün kandiller söndü
Yer gök tarumar oldu dünya mahþere döndü
Sanki yaþadýðýmýz kýyametten bir gündü
Beþer öldü gölgeler yürüyor zeytin gözlüm.

Bakýþlarýn öyle saf, öyle masumdu yüzün
Sýrtýnda daðlar yüklü, kirpiklerinde hüzün
Ölürken can havliyle ettiðin o son sözün
Ýnsanlýk cefasýný sürüyor zeytin gözlüm.

Kandan bir nehre düþtün, imtihanýn aðýrdý
Gözyaþlarýna deðse cehennemler soðurdu
Kim bilir son çýðlýðýn ne acýlar doðurdu
Vaveylan daðý taþý yarýyor zeytin gözlüm.

Muradýna ermeden topraða düþtü baþýn
Gözyaþlarý içinde dikildi mezar taþýn
Zifiri bir gecede kaybettiðin savaþýn
Ýnsanlar suçlusunu arýyor zeytin gözlüm.

Dizlerime vurarak çektiðim her ahtasýn
Günahlardan azade alem-i berzahtasýn
Öyle mutebersin ki göklere erdi yasýn
Melekler saçlarýný tarýyor zeytin gözlüm.

Aydýn yüksel-ANKARA
02.06.2019-PAZAR-17.22

Sosyal Medyada Paylaşın: