LÂ YEBGIYAN

eski günlerden bir katre
hoþ sâdâlardan bir hikmet
ellerimi aþýndýran o sulardan
yüreðime kazýnan..

hangi zifîrin tanýmý bulduklarýn
her muhali çaðýran o þey’i acîb

kisvesinde yansýyan gölge
yüzünün önüne
dönmeden ardýný

bir iþtiyak ile açarak nur kapýsýný
arþa deðerken sesi
imanýn muntazam týlsýmý
ruhu tüketir nefesi

san;
düþerken en yüksek zirvelerden
uzanan o mübarek el
devasý kutlu habîbin

yaz;
ruy-i cemaliyle
sýðýþýk titreyen perdeler
kucaðýna düþüverir
ol melamet hýrkasý

oku;
cevv setr ederken tutkunu
dirhemi lâ yebgýyan
sýrrýnda teneffüs ile
duyunca titrediðin ân..
Sosyal Medyada Paylaşın: