Yorulmadan yaz dedi kalem Yazdým etmedim kelam Elim dilim oldu Dilim kurudu vesselam
Kalbim asýrlardýr nasýrlarýna aþina Dirilsin artýk aþkýn, dayanýlmaz naaþýna Gözlerim mi bahþetti doðaya tuz gölünü Omuzlarým taþýmaktan yoruldu ölümü
Nasýl aldandým kahretsin, ilk bakýþýna Tanýþmadan alýþtým yokluðunun acýsýna Hep yanýmda gibi edebimi bozmadým Hiç gitmemiþsin gibi, hayaline kýzmadým
Senelerdir senin için tek bir þiir yazmadým Ben hiç böyle bir mezar içimde kazmadým Öyle derinlere gömdüm ama sevgini Bir gün dirilir diye, topraðýný atmadým
Ýnan bir kez olsun ardýma bakmadým Baksaydým eðer, baktýðým yer olurdum Donardý zaman, tutulurdu güneþim Denizlerine bakar bakar boðulurdum
Her þeyi takmazdým ya yanýndayken Þimdi ise havadan nem kapar oldum Yanýndayken hiç dünyaya gelmemiþ gibi Sanki senden sonra yaþlandým ve doðdum
Ellerin baþka ellerin elinde, önemi yok Ýçtiðin çay baþka ocakta demlenir, önemi yok Dudaklarýn baþka dudakta hayat bulur Seni içimde ararken, ben içimde kaybolur
Soruyorum zamana sanki dün gibi Takvimler yalancý, saatler yabancý Sanki tekrar buluþacakmýþ gibi Ýçimde heyecandan derin bir sancý
Açtým eski defterleri, yepyeni toz tutmamýþ Unutmaya çalýþtýkça hiç unutamamýþ Tutunamamýþ ellerine, senle tutuþamamýþ Kaderde yokluðunla buluþmakta varmýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rabbani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.