Bir şey eksik...

Ýçim dýþým insan kýrýklarý...
O ,bu ,þu batýyor iþte! ,
caným yanýyor.
Yüzümde ,
gamzelerini yanaklarýndan düþürmüþ çocuklar uyuyor...
Baðýramýyorum!.
Bilyeler daðýlýyor koridora ,
komidinin üstündeki bez bebek kundak arýyor.
Sessizliðimi ezberleyen ,
hüzün canbazlarý daha erken büyüyor.
Satýr atlýyorum...
Daha erken çýkýyorum arka bahçeden ,
gün ýþýmadan...
Soluyor elin ,kokmuyor.
Hansel ve gratel dönüyorlar evlerine...
Bu masaldan al beni diyorum!...
soðuk!
Bir soðuk! ,bir soðuk!..
Nerdesin!!.
Mazgalýn altýnda ,
gözlerini güneþe çýkartamayanlar kalýyor...
Sadece görüþ günlerinde ,
içerde kimseler olmuyor..
Dýþarýda kimse yokmu!...
Yok!.

Bakma! erken üþüyorum!.
Söðütün rengi deðiþiyor ,
benzime devriliyor kokusu...
Ellerin kokmuyor!.
kuþlar ,karýncalar gibi yerde ölüyor...
Gökyüzünde ölüm yok bana...
Kanatlarýmý terk edip ,
emekliyorum göðsüne..
Ya sýcak süt kokusu bu ,
ya da çýkartamadým ismini.
Kaldýrýmlarý ,köþe baþlarýný ,
duraklarý silmiþ birisi...
Lambayý çalmýþ ,
mumlarý söndürmüþ gitmiþ!.
kiraz aðacýnýn gölgesinden düþmüþüm ,
dizleri ve dallarý kanatmýþým.
Gözlerim baðlanýnca iki soðuða ,
bir sýcaða yaklaþmýþým...
Körebelerin çaðýnda serpilmiþim.
Saklambaçla doyurmuþum ,
çið çocukluðu...
Piþmek ne ki ,
kibrit kutusunda kýrk çöpün arasýnda yanmýþ ,bitmiþ ,kül olmuþum...
Yandý ,bitti ,kül oldu...
bu tekerlemeyi aslýnda hiç sevmemiþim.

Uyandý çocuklar...
Yüzümü yastýða gömüyorum ...
Yanaklarýný görmesinler.

Sizin yanaðýnýzda ne yok?
Sosyal Medyada Paylaşın: