Kendi sesini tüketen uzun bir uðultudur gece gece dedim de seni eksik bir günce hileli bir zar gibi altý nokta izafi Altý harf iki gümüþ gamze Annenden aldýðýn o beyaz bileklerindeki altý oktavla aðlarken intiharý parmak aralarýnda kalan kadavramý altý yerinden kýrýp cinayet mahaline eþkalini çizdi eylül
Bir aþkýn son tekamülüne tek bir nefesle ayaða kalkan ölüler aþkýna kaybolmuþ gömütlerde üstü dikenli mezarlar aþkýna son bir kehanetle senin ýþýðýnda betimlenen yüzüne doðan yorgun yýldýzlar aþkýna yansýmasý yanýlsamadan kurgulanan sokaðýn en yoksul gölgeleri aþkýna
Kayýp bir serüvendim senin kirpiklerinde incinen cennetin siyah saçlý hüznüne senin adýn yazýldý altý harfle içinde geçtiðin her þiirin yakýlýnca söylencesi bozuldu rüzgarýn anatomisi
Öldür beni artýk kalbinde yüzünün sol yanýnda kýrýlma sesini duyup derin bir yara çiz sonra bu son güz elinde ölmüþ bir þair resmi
Ateþe tutulmuþ beyaz bir gül topraða düþen son yaðmur bitiþ, sana bu son þiir
Seni ölümsemek gibi Nefes al Atýyor suyun nabzý avuçlarýmda...
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumali Çorbacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.