Hiç yoktan susturulmuþ bir ayrýlýðýn esiriydik belki de seninle, Sen gökyüzünün mavi tonuydun, Ben seni sarýp sarmalayan geceydim siyahý katýp kendime, Mahsus cinayetler iþliyordu sensiz geçen zaman içimde, Eþgali ben çýkan onca cesete denk düþer olurdu ruhum özleminden öte. .
Aklým yeni çýkmýþcasýna senli sorgulardan, Susup oturuyorum sonbaharýn ortasýnda bir günde, Yapraklar düþüyor,yapraklar ucuþuyor, Ben yaþlanýyorum, Ardýna bakmadan uzaklaþýyor zaman, Kül rengini almaya yüz tutarken gökyüzü, Birkaç damla yaðmur birikiyor göz bebeklerime, Karanlýðýn orta yerinde senli hatýralarýn fenerlerine denk düþüyor uykusuzluðum,özlemin bir baþka dili yok senden öte.
Dilim baðlanýr, Ýki kelime ötede yutkunmalar nöbet tutar, Yokluðunun soygununda azýlý suçlu ben sayýlýrým daima, Uzanamaz eller sana, Ýçimde feryatlar yasla susar, Dokunuþlar idama mahkum sayýlýrken, Son tebessümlerin aþksýzlýðýndan korkar, Soluðun bir kaç ömür tüketir sevgilim, Yokluðun beni de aþar...
"Býçaðý sessizliðe bilenmiþ, Ýntihar süsü verilmiþ katliamlarýn çýðlýðýyým yokluðundan öte, Belli ki ezbere yatmýþ tebessümlerin hüznüne uyanmak, Çare deðil seni düþünmemeye, Ruhum bedeni terk edeli çok oldu senin peþine.."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.