SAĞIMDA MELEKLER SOLUMDA YORGUNLUK...
Her lahzasýnda saklýydý mavinin ve de dirinin aþký
Resmettiðimiz resimlerde þerh düþmüþtük bir kez.
Toplu iðnelerin topuklarýma battýðý
Bir düþ vakti iþte
Reþit olmayan sevgilerin bataða saplanýp
Kuþluk vakti içimizde kocaman bir boþluk…
Oysaki hoþluktu addedilen
Dibini gördüðüm dünyanýn da tavanýnda asýlý o kanca
Ve muteber bir dille afakanlarý kovaladýðým;
Rahmetin titrinde solan bir gül’den olmasa da farkým.
Gülümsedim her dem…
Gülüp geçemedim arkamdan lanet okuyanlara
Hele ki yüreðimde misafir aðýrladýðým bir ömür vakti
Kopçaladýðým þiirlerde asla da iki yakamýn bir araya gelmediði
Týpký þehrin isli yakalarýnda ben Anadolu idim
Sen ise Avrupa yakasýnda konuþlu bir baþka Ýstanbul.
Sevdiðim kadar da vardý hani:
Hem sen hem mavi.
Aþkýn hýrpalanmadýðý vakitlerden geliyorum ben
Ve hor görülmediðim zamanlarda takýlý
Aklým ve ruhum
Bir de parantez açtýðým gök kubbe.
Þehrin ýþýklarý da açmazda
Sanrýlarýn doðurganlýðý
Bir þer vakti düþtü iblis yola.
Ne gam ne gam uyutulduðum münafýk hecelerde…
Ne ayrý ne gayrý ýssýzlýðým
Rabbimle baþ baþa günün her vakti.
Saðýmda melekler solumda yorgunluk
Melekelerin uçuþtuðu o ruhani boþluk
Sadece aþkýn ve mavinin doldurduðu
Elbette rahmeti kalemin
Ýndinde dizelerin diz dize uyuduðum ne çok þiir
Týpký þehir gibi miskinim bazý bazý
Aþký azat eden bir rubai
Meþk eylediðim her gecenin teninde
Islýklanan yalnýzlýðým
Oysaki bilemezler içimdeki kalabalýðý.
Rengin tasviri kayýtlý þiirlerimde
Þiirlerin de ahvali iken i mgeler
Ve sýrýtan gece
Oysaki az evvel aðlamýþtým.
Somurtuk bir lehçede tutuþan od’um
Aþkýn manivelasýnda kutsal bir hece iþte
Ýçimdeki mavi gül dikerken yüreðimi ince ince.
Göðün kompartýmanlarýnda kayboldum az evvel:
Þiir diye çýkmýþtým yola
Ve kopuk bir tasvir ne çok betimlemeden çaldýðýmý
Ne az hüzün ile sýrdaþ bildim her yenilgimde
Defolu yüreðim
Tazyikli sevgi ile nasýl da onardý yaralarýný.
Yamaladýðým kadar da varmýþ hani
Ve de yaranamadýðým.
Olsun azizim yeter ki düþmesin gözümden mevsim
Mevsimin gözünden de yaþ.
Yasýma sadýðým madem
Sürüp gider mi sence bu pür neþe?
Azýðým, azýcýðým, aykýrýyým madem…
Ýstimlâk edilmemiþ þiir mi kaldý geride?
Bir de yüreðin taþýyamayacaðý yük?
Ne veryansýn ne isyan oysaki mazlumdum ben bir ömür
Latife ettim, azizim.
Hoþ gör sen beni
Þiirlerden çaldýðým her duyguyu serdim iþte ayaklarýna evrenin
Kýblemde doðan ve batmayan güneþ ve mehtap
Asýlý kaldýðým kadar mutluyum ben rahmete
Ve o coþkum sür git ömürde tokuþturduðum ne çok þey
Çözülürken dizelerin baðlarý
Umudumla yeþerdim yine
Ölmeyi dilediðim kadar yaþamdan aldýðým keyif tartýþýlýr
Ne de olsa dikiþ tutturamadým ben bu âlemde.
Rabbimden sorsunlar beni
Var mý yok mu sakýndýðým bir diyetim.
Diyemediklerimin de mealidir her þiir
Ufka tutunduðum bir el rahmetin iz düþümü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.