'şedde'
nasýl olsun,
sen de biliyorsun
bir taþa bile geçmez sözüm,
uzun zamandýr böyle
ardýna aðýtlar yakýlmýþ kayýp hayalet
göðsümde bazen bir gemi,
bazen de lokomotif
geri gelmez nasýl seslenirsen seslen.
umut resmi bir bilinçtir, þahsilikten uzak
sabah devrim yapýlýr, akþam taziyye evi
insan kalanýn yüreði.
insan olduðumuzu acýlar üzerinden sorgularsan
kimin mevzusu olur zeka denen aleyhtar iþçi
bir þiir vardý, bir mýsra;
þimdi dilimin ucunda ya,
buralardaydý az önce
daha önce çokça söylediðim
bana o günlerden fýsýldadýðýn
aþina olduðumuz bir vah idi.
öldü. çok sevdiðimiz þair ceketini almadan gitti
biliyorduk bu sonu, allame-i cihan önüne çekti bavulunu
yaþlý bir adam birden kendine geldi
kalktý ayaða
hançer gibi kollarýný geçirdi zamanýn boþluðuna
o günlerden biliyorduk sonu
yarýnlarýn her apartman dairesini medine kýlacaðýna inanýp
yine de o yýrtýk eteðin rüzgarla dansýna daldýðýmýz gün
aramýzdan baþý önde ayrýlýverdi sevgi haným’ýn bahtiyar oðlu
diyemem yine de akýlda kalýcý bir mýsra olduðumuzu
bir þiir belki
bir öykü ya da eskiden heveslendiðim
masaya emanet ettiðim nice yarým hikayeden biri,
kim bilir daha ne söylenebilir
içimde kuruyan derelerin sebebi
bu sefer rantýna muhassýslarý da var eden
müntekim olanýn
aþkýna gölge kukla dansý olsun
bu halin ve halimle
müstehzi bir gülüþ ayrýlýr defterin ortasýndan
kürdilihicazkar elin perdeyi aralar
güneþ dolar ansýzýn
görmeyi bilmediðin yüzüme
’meðer’ demeleri aranýrsýn da
artýk geçtir varlýðýnýn mevsimine
isminin orta yerinde baygýn bir þedde
þimdi daha bir haz duyuyorum
dünyanýn bir anda yaratýlmadýðýna inanmaya
her þey yavaþ yavaþ oluyor
kurudum diyorum
var mýydý behemehal sorarým
beni bile
damla, duman, an, nefes yitiriyorum
ceketimiz dimdik askýda dursun
kanýmýzý çeken son devrin dini olsun
istanbul’un iç çamaþýrlarýný giymiþ bir ortadoðulu
olmanýn derdine müstahak kalalým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.