hatýrlar mýsýn bilmem ilk gördüðümde
’cillop gibi, kýz gibi’ dediðimde kýskanmýþtýn
melekler gibi bembeyaz
tüm aksamlarý çalýþýr halde
bir de üzerine ötüveren alarmýyla
dünyalar güzeli gelmiþti bana
içine ilk girdiðimde
nasýl güldüðümü anýmsa
çünkü seninle daha bir güzeldi her þey
bir de oynanmadan az kilometre de
aþk reno 9’da güzeldi sevgilim
sonra devir deðiþti, evler yýkýldý
evler yapýldý - uzunca bir süre
kirada kaldý çoðumuz
para oldukça benzini koyup gezsek de
ayak uyduramadýk önceleyin
belki de en çok ben deðiþmeyi
hak etmeden gitmiþtim oralardan
yokluðum bana verdiðin acýlardan
kaðýt uçurtmalar takýlýrken direklere
sesini unuttu çocuklarýn sokaklar
inanýr mýsýn benim bile unuttuðum anlar olmuþtur
sesini,
kalanlarý;
yokluk önceleri bir yoldur.
sonra susarsýn
yol üzerinde yediklerin batýverir sanarsýn
susadýkça içine saplanýr bir diken gibi
çaresizlik
aramak gururdan öte cehennemdir
mahalle kahvesinde abi kardeþ kavgasýdýr
vakit yalnýzca bir ana sýðmaya baþlar
vuslat yoktur
çöl geçilmez de, geçilmez
izi kalmýþtýr yaralarýn
doðmadan önce onlarý taþýmak için
bedenlerimizi asarýz
varlýðýna dair izlerdir
boþluk i mgelemeni yorar
çöl rolleri belirler erkekliðin
kaybedilmiþ cennet
bedenine ait cerahattýr
usulca çýkar meme ucundan
bir kahraman çýkýncaya kadar
sýnýrlar kendi içinde siyahidir
yaratýlmýþ gözlerde yaþlar niye
ya matem kim için?
sorular da ne afili bakýþtýr düne
kaþýnýr durursun kendi kendine
beyninin içinde yollar
ikiye ayrýlýr:
bir anacadde üzerinde þarjý bitmiþ
elektrikli motosiklet kadar bitiðimdir
ikiye ayrýlmýþ dün ve bu yüzden gün
havva ve adem, aþk ile meþk
sevinç ve keder, yeis ile þevk
varlýðýn, yokluðun, var olup da olmamalarýn
yok olup da, olabileceðinden çok oluþlarýn
hepsi birden dayanýlacak acýyla uðurladýðýn
yokluðuma merhabadýr
eski dört kabak tekeri uðurlayýþ
direksiyonu seni almalar da öpüþ
aynalarýn dikizine fotoðrafýný koyuþ
saçlarýný koymuþsundur,
yüzünle dokunmuþsundur
kimse yokken, seni var sanýþlar da
yokluðuma evvel ilhak oluþsundur
bir görünüþ yanýlgýsýnda
var olma idealini kaybettim, yor dedim
silenus çok defa gözleriyle konuþtu
kendimi sevginin kýyýsýnda
bir elelemosynaria olarak bulmadan önceydi
aþk reno 9’da güzeldi güzelim
sen orada güzeldin sevgilim
azýn varlýðýndaydý asýl var oluþun
yokluðuna zen, þatafat katarken
israf oldu gülüþün,
yok oldu bizliðin
þimdi istediðin kibrin parçasý olabilirsin
istersen susamýþ adamýn yitikliði
istersen de sonu olmayan onsuzluk
bitik bir baský balatadan ötürüdür
bizi çekemeyip
baþka koltuklara yüz sürüþün.