ŞİİR OLMAYA NAMZET...

Ayracý olmalý ömrün ölü ve ölümlü þairler
Aklýna mukayyet iken gazap ve afak
Aþkýn da hacminden taþan bir buðu
Sonun izbeleri.

Sanrýlý yürekler cumhuriyeti, azizim
Demem o ki;
Ben yoðum bu þiirde bir ikindi v/akti de
Ayrý düþtüðüm mealinden yorgun fýtratýn
Ýzahý da yok düþlerimin
Her uyandýðýmda kan ter içinde
Belli ki deliþmen yüreðin de firarý gün ve gece
Cebelleþtiðim ömür ve ölüm
Ýki yakasý bir araya gelmedi gitti külliyemin
Hani þeytan azapta gerek, diyenlerin emeli iken
Düþkünlüðümüz hasrete.

Özümsediðim kadar da süzüldüm;
Ölümü dillendirirken
Ömrü de teðet geçti yüreðin menkýbeleri
Bir soluk düþte düþe kalka
Bir yangýna dönüþen ruhumda
Sözcükler cirit ata ata…

Gýyabýnda restleþtim de mevkiimde sonlanan
Her görevi þiar edinmiþken
Belki de tezahürü yürek sesinin
Kapýþan iblisle yeisin de tekelinde bir im
Aþka kazýk kakan her aykýrý hünkârý
Ayrýþan günle geceyi de þaibeli bir fýsýltýyla
Yakama diktiðimin de mealiydi
Haykýrdýðým heceler
Kekelerken zaman zaman
Þiir olmaya namzet mi dersin ülküm?
Bir de ufkum þerh düþüp de maziye
Göreceli bir ihanet ile
Kendime sapladýðým o çuvaldýzý
Her hengâmede ayrý soluklandýðým
Yandýðým közünde utkun
Bir iðne iplikle kendimi diktiðim þerden kaçýp da
Hayra yorduðum her zulmü
Hicvederken þiirlerde
Görüp göreceðim ne mi kaldý?
Demenin de yok iþte tek bir yanýtý.

Ve þimdi gidiyorum geceyi de sýrtlanýp
Varsýn vurulayým sýrtýmdan
Yeter ki baðrýmda olmasýn tek yanýk.
Hatmettiðim her gizemde kayýtlý dünüm madem
Göðün devindiði o matemde mi saklý dünüm?
Yarýna Allah kerim, mirim
Günümle avunduðum
Belki de bir sabinin nefesinde
Nefsimi öldürüp hatmettiðim…

Her inilti kopan b/aðrýmdan
Sonlanmaya çeyrek kala
Yana yakýla yazdýðým her satýr aþk ile
Ve aþkýn niyetine atýp da tuttuðum bir bumerang
Dönüp de menzile giren her yürek
Aslýnda deliþmen benliðimle
Konduðum bir pervaz
Yârin ellerinden olsun ölüm yeter ki.


Sosyal Medyada Paylaşın: