UYANMIŞ BAZI SABAHLAR

Her gün ayný sokaktan geçerken
Ayný kýyafetleri giyen memur bay
Deðiþen tek þeyin etiketlerdeki artýþ olduðu
Ayný dükkanlarýn ayný vitrinlerine
Bakar gibi yaparak yürürken
Ayný otobüs duraðýndan
Ayný saatte gelen
Ayný þortlu kýzlarý ayný yobazlarýn taciz ettiði
Otobüse binerken
Ayný kalabalýklardaki ayný bezgin yüzlerle
Göz göze gelmemeye çalýþýrken
Ne annesinin çekiþtirerek baðýrdýðý çocuðu
Ne de sokak ortasýnda karýsýný hýrpalayan adamý
Ayný þekilde umursadý.
Yine ayný küçük adamýn
Büyük harflerle adýnýn yazýldýðý
Dev pankartýn önünden
Ayný tiksinti ile geçti.
Ayný sokak çocuklarýnýn ayný baliyi çektikleri
Parkýn içinden geçerken aldýðý sýcak gevreði
Ýþ yerinin çay ocaðýnda içtiði çayla yerken
Televizyondaki açýk haber kanalýndan
Ayný büyük yalanlarý
Ayný keyifsizlikle izlerken
Yine ‘’Ecinniler’’ kitabýnýn ardýndan
Soros illüzyonunu düþündü.
Ayný Afrika’nýn yaratýlmýþ açlýðýndan
Ayný leþ kargalarýnýn sebeplendiði
Kapital masallar iþtahýný kapattý.
Çay ocaðýnýn küçük penceresinden
Gördüðünden fazlasý olmayan Dünyanýn
Ayný olan þeylerini çýkarýnca
Geriye sadece
Ayný yamalý atmosfere kurþun gibi sýkýlan
Ayný deodorantýn
Sigara gibi olaðan bir kayýtsýzlýkla satýldýðý
Geleceksiz bir gezegende olmanýn
Ayný ölgün huzursuzluðunu hissetti.
Ýçindeki ayný kendine yabancý kendilik
Dudaklarýna kýpýrtýyla yansýyarak konuþtu.
‘’Ölmek gibisi yok aslýnda.
Öyle deðil mi Miþima?
Bana bir harakiri ýsmarlasana’’

Yanýnda ayakta duran kadýný fark edip
Tanýmaya çalýþtý samimiyetsizce
Kadýnýn yüzündeki mutluluk
Tokat gibi gözlerine oturdu
Uzun zamandýr ilk kez
Merak etti bir þeyi
Soran bir ifade dokundu mimiklerine
‘’Neden mutlu bu haným?’’
Ýçten gülümsemesi ile
Bu meraký karþýladý kadýn

‘’Günaydýný hak etmek için
Sabah olmaktan daha güzel bir sebep mi var ’’

Öyle miydi?

Memur haným çaycýnýn uzattýðý bardaklarý
Tam alacakken
Elindeki deftere baktý
Ayný mutlu ifadesiyle
Küçük defteri pantolonunun cebine itiþtirip
Çaylara uzandý.
Düþen defteri fark edince
Yerinden kalkan memur bay
Artýk asansördeki kadýna yetiþemedi.
Bir süre elinde tuttu
Eðilip aldýðý defteri
Merakýna yenildi
Tereddütle ilk sayfayý çevirdi
Bu bir þiirdi.

Sabah
Ovidio’nun þiirsel insanýný anýmsattý bana
Sanki uzun yýllardýr
Bir gece idim
Þekilsiz ve kaba olan bir madde gibi
Belirsiz ve karanlýktým
Ne sebeple bilinmez
Ýçime sen karýþtýn
Ruhuma dolan aþktan
Ben insan oldum
Yeryüzünün karanlýðýndan kurtulmasý için
Sen kadar coþkun
Bir ‘’günaydýn’’ olmalý
Dünya belki de
Tanrýnýn cam misketidir
Çocuklar en çok
Yara almýþ misketlerini sever.
Günaydýným,
Kim bilir
Belki Tanrý sonunda
Bizi bile sever.
Üzülme
Bana sabah olmak bile yeter.



Deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın: