BİR DALİ VARMIŞ BİR GALA YOKMUŞ

Ne çok þeyimsin hiçbir þeyim gibiyken
Her imkânsýz halinin kelimelerini seviyorum
Dokunmak
Öpmek
Hissetmek
Özlenmek


Ruhuma sýkýþ tepiþ doluþunu seviyorum


Eskiyen acýlarýmý çöpe atamayýþýmdan bu yersizlik
Yetersizlik…
Boþluða býrakýyorum tüm yanýtsýz sorularýmý
Gökten hep elma düþecek deðil ya
Tutsana

Biliyor musun?
Balkona kurulmuþ maðrur nergis
Umurumda bile deðil
Tüm saksýlar kýrýldýðýnda
Toprak ve kök iþte
Ve içinde börtü böcek
Ne ucubelerden ne de köþe baþýnda uluyan köpeklerden
Hiç korkmadým ki ben
Nede girift iliþkilerden
Hatta hiç hoþlanmadým
Azýmsadým

Duy beni duy !
Sanma ki bu vaveyla onlara


Gözümün nuru
Saba yelim
Ayaðým, elim…
Bilmem ki ben sana ne diyeyim.

Hiçlikle cezalandýrýyorsun beni
Deðilmiþ gibi
Hissediyor olmak acýtýyor sendeki bensizliði

Aþkýn niteliksel ayrýcalýðý
Sonsuz karanlýðýn düzlemsel doðrularý
Sana kesiþiyor her nasýlsa
Matematik bile anlamlandýramýyor çýkarýmlarý

Aðlamaktan aðýrdýr aðlamaklý olmak
Ve sürekli konuþan sessizlik
Yalnýzlýðýn kenar süsüdür
Konuþamayýþýn kadar dokunmuyor bugünlerde
Bu bile
Ne demiþ Hakan abi
‘’yalnýz kaldým, kalabildim’’

‘’Sen’’ demek yetiyor
Ýmgeler dilsiz kalýyor sonrasýnda
Oysa yalnýzlýk senden bile bir fazla

Görmediðimi sandýklarýndan oluþan
Göðümdeki yarýklardan
Sökülen, dikilen, öðretilenlere raðmen
Düþebilir miyim alýn yazýnýn kýyýsýna?

Of!
Bir mumun alevi kadar
Gereksizim ýþýðýnda
Sen ve sarsýlmaz tahtýn
Olamýyorum ne yapsam
Dokunamadýðým parmak uçlarýn…


Deniz…



Sosyal Medyada Paylaşın: