YIKILMADIK HENÜZ CAN CAZIM...

Aþktan baþka neydi gerçeklik
Ve bitiminde ömrün müydü asalet yüklü rehavet?
Maviden yana düþlerdi kundaklanan
Ýçinde niyaz; içinde köpüren bir naz
Bir de gün ýþýðý doðurmuþtu evren.

Safsatalara inandýk can cazým
Sevgiyi de küfre boðduk.
Yalpalarken yokuþ yukarý
Mezarýnda bitti acý aþkýn ve inancýn
Sehven yorgunduk ve yenik
Dibi tutan insanlýðýn maruzat bellediði her kinaye
Satýr baþýnda dökülürken yüreðimden küpe misali
Bir de çýngýrak takmýþlardý ateþe ve iblise.

Gün evrildi
Baþýmýzýn tacý artýk nasýlsa
Yalan ve ihanetten ibaret
Göðün koþumlarý:
Aþkýn ve sevginin yalýtýldýðý
Henüz kurulmuþ yýrtýk tezgah.
Ön sözü olmayan yokuþun piriydik
Yokuþ aþaðý yuvarlanan üç beþ methiye
Saf kan yarýþ atý belki de sökün eden kinaye
Sonrasý malum:
Terk edildi insanlýk ve masumiyet.

Bir lahza, bir edim;
Bir izlek içinde yerleþin makus talih
Devasa bir lanet
Zincirleme kaza varsa yoksa ihanet.

Torbasý gözlerin doluydu…
Ne acý ne inkar
Sadece kimselerin görmediði biteviye rahmet.
Yürüdük yol boyunca
Yittik de insafsýzca.
Aþký hadým eden bir riya;
Ýnancý süngülü biteviye
Ah’lar baþ aþaðý
Yol yordam bilmeden dýþladýk koca cihaný.

Elemde tevekkül;
Tefekkürde minvali zincirden boþanan türevi
Yüreklerin
Bir de sonlanmadan gün
Nal topladýk her saat baþý kapýyý vuran
Sessizlik ihaneti körüklerken
Sözcükler dahi yýprandý.

Bir bitiþ çizgisiydi sözüm ona günün içten pazarlýðý;
Bir son durak belki de
Kapýþýlan her sözcük bin bir riya eþliðinde.
Maviden soylu renk mi vardý da?
Aþktan yana tüketilmiþlik
Hep mi mubahtý?
Sözcükler kýraðý çalan buklelerinde hüznün
Deþifre edilen gizemin da lades dediði
Bir telaþla
Burkuldu içimiz
Bölündü tüm uzuvlarýmýz
Ýnsanlýða rahmet;
Ýnsanlýða nazire;
Ýndinde bedellerin
Oysaki doðuþtan sevgi ile kutsanmýþtýk.

Sonsuzluða rükû eden gözlerinde inancýn;
Edimlerinde sözcüksüz yabancýnýn
Belki de tasfiye etmeliydi
Ruhu ve azabý
Körüklenmiþ ne çok acý
Süngüsü muvaffakiyet
Özlemi de baþýnýn tacý idi kaybolan yürekler yerine.

Gaipten gelen bir coþku madem bu, can cazým
Neye niyet neye kýsmet,
Demenin de meali illa ki
Üç beþ dize
Ölmeden þerh düþtük mademki hayata ve sevgiye
Yýkýlmadýk henüz can cazým.
Ölüm bile vakit tanýdý
Sonsuzluk aslýnda varlýðýn pusulasý
Her edimde ve koþulda
Saniyeleri bile asra denk düþen
Dünya denen lahitte.



Sosyal Medyada Paylaşın: