Kayıp giderken

buðulu penceremde
demleniyor sahipsiz bulutlar
devriliyor solgun yüzüm karanlýk sulara
hýrçýn rüzgarlarla birlikte
saðanaklar yaðýyor yüreðime...


sensizliðin
kanayan hasretini çekiyorum içime
karanlýk kuytularda
solgun gökyüzümden
dökülüyor sararan yapraklar
yalnýzlýðýn ürperten çýðlýðý üþütürken tenimi
ayakaltý eziyorum ruj lekeli izmaritlerimi...


ýslak sokaklarda
sýzlayan anýlarýn tutuyorum elinden
özlemin duvarlardan geliyor üstüme
bozgun
yorgun düþlerin tortusu kalýyor kirpiklerimde...


bitkin
sefil bir halde
hayrat bir çeþmede eðilip su içerken yaralý serçe
hoyrat bir pençeyi hissediyor naif yüreðinde...



hayat acýmasýz pençesini geçiriyor tenine
sevdanýn yalým darbesi inerken yüzüne
son bir kez bakýyor kayýp giden Zühre’nin gözüne
ve ziyan olan ömrüne…




AA




Sosyal Medyada Paylaşın: