SONBAHAR MENSURESİ

Sonbaharýnda rastladým sana.
Kýrlangýçlarýn göçe niyetlendiði,
Serseri yapraklarýn eþini
Kaybettiði bir zamanda…
Narýn çekirdekleri kadar
Çoktu hayallerim, bereketliydi.
Nar tanem, nur tanem, bir tanemdin.
Kestane rengi saçlarýn rüzgârla oynaþtýkça
Benim de kýpýr kýpýr olurdu içim.
Güneþte unutulmuþ güz yapraklarý gibi
Kavrulurken onlara dokunabilmek için
Neler vermezdim!
Farkýndaydýn bunun biliyorum:
Görünce beni baþýný iki yana sallar,
Âhenkle dalgalandýrýrdýn.
Mahsus yapýyordun.
Bir dahaki görüþüme kadar sabýrla beklerdim.
Ya gülüþün? Güldükçe yüzümü aydýnlatýr,
Güneþ’ten baþka bir gezegene yolcu ederdin.
O gezegen ki; orda hayat vardý.
Hayat ordaydý.
O gezegen ki; henüz keþfedilmemiþ,
Yalnýz sevdâlýlarýn yaþadýðý…
Gülhatmiler açtýkça hayâlin dikilirdi karþýma.
Hatmiler gibi dimdik, inatçýydýn haksýzlýklara.
Haným düðmeleri gibi
Bir o kadar da alçakgönüllüydün.
Sonbaharýndaydýn, avuçlarýnda birikmiþ
Güz yaðmurlarýndan içmekti arzum.
Salkým salkým aþk tanelerini toplamaktý:
Kýnalý kozak gibi çil çil
Gözlerinde hazaný yaþamaktý.
Son yaprak da düþtü…
Sincap cevizlerini bense aþkýmý gömdüm,
Sana fýsýldayamadan!
Güney Yarýmküre ’ye gidiyorum;
Orda sonbaharmýþ þimdi.
Benim için her mevsim sonbahar þimdi.
Bu ayrýlýk mevsiminde
Ýkinizi arayacaðým her yerde.
Üzgünüm, hasat mevsimi hazan ayrýlýkla bitti.
Gönül güncesinden bir sayfa daha gitti!

Sosyal Medyada Paylaşın: