-Bazý babalarýn kýzlarýyla tek aktivitesi, Ya giyeceði ceketi tutturmaktan, Ya da yiyeceði yemeði yaptýrmaktan ibaretttir.-
Duygularý paramparça, kanatlarý acý içinde, hayal aleminde, Bir kere dahi baba masalýyla uyutulmamýþ, küçük bir kýz çocuðuydum ben. Yine de, kendi kendimi koynuma alýr, kocaman kocaman hayaller kurardým. Belki babam okþar diye sürekli saçlarýmý tarardým. Dýþlarý gibi içleri de güzel olsun diye bebeklerime makyaj malzemesi yedirir, entarimdeki gülleri sulardým.
Hiç baba sevgisi tatmadým, Çocukluðumu benden söküp alan tokatlar dýþýnda, hiç baba eli tutmadým. Hayali bir babam vardý, Ne zaman gök gürlese, onun kucaðýna atlar boynuna dolanýrdým. Babam bana sarýlýrsa, içimden kelebek sürüleri havalanacak sanýrdým.
Gözyaþlarýmý kendim silerdim, Uyku sorunumu, kendi kendime masallar anlatarak çözerdim. Hiç sevmezdim aðaçlara býçak, kuþlara sapan çeken çocuklarý, Kaðýtlara, dallarý kuþ dolu aðaç resimleri çizerdim. Kendimle yemeðe çýkar, kendimle gezerdim.
Hem aklýmý hem bedenimi üþütmüþlüðüm çoktu. Çünkü hep üstü açýk yatardým ölümü giyinmiþ annemi göreyim diye, Bilirdim ki annem üstümü örtmeden hiç yatmazdý. En çok babasýz çocuklarý vurduðu için, gece ve karanlýk yoktu hayal dünyamda, Altýn sarýsý saçlarýyla masalcý bir babaydý benim için güneþ, hiç batmazdý. Çocuklara pamuk þekeri yapardým yere indirip bütün bulutlarý, güneþi bulutlar kapatmazdý.
Gökleri gezdirirdi melekler; Güneþ’in ikizleriymiþ Dünya ve Ay, ölenlerin ruhlarýymýþ yýldýzlar. Annem doðurmamýþ melekleri, bir gece olsun babalarýndan masal dinleyememiþ kýzlarmýþ onlar.