Sen…! Telefonun ucunda, Ben burdayým. Yani karþýnda, Yani, Bir adým uzaðýnda. Belki de.! Umudun ýþýðýnda. Hani.! Bir umut ýþýðý yanar ya. Hani..! Belki parlar ya. Yada Dünyam kararýr ya. Ýþte ondan korkuyorum.
Biliyorum.! ? Korkunun ecele faydasý yok. Yok ama, Ya kalbini kýrarsam.! ? Ya geriye atýlýrsam. Yada ne biliyim.! ? Yüreðimde ki aþkýmý yakarsam.? Ýþte ondan korkuyorum. Aslýnda biliyor musun.! ? Hayat o kadar karmaþýk ki, Ve o kadarda acýmasýz ki, Ýnsan bir þekilde tesadüf mesadüf tanýþýr. Aþýk olur anlaþýr, Hatta birazda kavgaya karýþýr, Sonrada, Yeniden barýþýr, Birde bakmýþsýn ki, En küçük hata, Sevgilinden, Sevdiðinden ayýrýr seni. Ýþte ondan korkuyorum. Dedimya..! ? Sen telefonun ucunda, Ben burdayým, Belki yaný baþýnda, Belki de çok uzaklarda, Tesadüfte olsa tanýþmak kolay, Anlaþmak kolay, Hatta..! Sevmek ve sevilmekte kolay. Birde aþýk oldun mu tamam. Ýþte o zaman yandýn. En küçük hata. Her þeyi siler. Sevgilin, Sevdiðin, Her þeyin gider
Ýhsan Taþdelen 03 / 10 / 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Taşdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.