Ýh
Her Şey Vatan İçin Anne
Anne..!
Bu mektup sana son yazdýðým mektubum olacak.
Ve okurken..!
Belki de gözlerin, gözyaþlarýnla dolacak.
Biliyorum..! ?
Sen soðuk kanlýsýn.
Dayanýklýsýn.
Ve her þeye aðlamazsýn.
Ama anne..!
Son acýna nasýl dayanýrsýn bilmem ki.
Þimdi soracaksýn bana..?
Bu mektubu nasýl yazdýn diyeceksin ?
Belki de þaþýrýp üzüleceksin.
Sakýn üzülme anne.
O an yaralýydým.
Þehitlik kaným akýyordu.
Ve bunu hissediyordum anne…
Ýnan anne..! ?
Çok zor yazdým
Karaladým.
Hatta acýmdan kalemi bile tutamadým anne.
Acým neydi biliyor musun anne..?
Sana son kez sarýlamamýþtým.
Baðrýma basamamýþtým anne.
Bak anne.?
Gördün mü þimdi.?
Daha dün gibi hatýrlýyorsun geçmiþi.
Beni yetiþtirmiþ,
Koskoca adam etmiþ,
Vatana emanet vermiþ,
Ve son yolculuðuna göndermiþsin anne.
Yani anne,
Asker ocaðýna,
Vatan borcuna,
Milletimiz uðruna yavrunu feda etmiþsin anne.
Annem...
Caným annem.
Kurban annem.
Þehit oðluna sakýn aðlama olurmu. ?
Sakýn yanma.
Asýl þimdi durmalýsýn dimdik ayakta.
Yýkýlmamalýsýn.
Lanet teröre karþý,
Bir damla gözyaþýný akýtmamalýsýn anne.
Anne..!
Ben aslýnda bu mektubu sana aðlaman için yazmadým.
Sabah koðuþ kalk sesleriyle uyandým,
Gözlerimi açtým,
Bir baktým,
Sýnýrdayým.
Terörün kucaðýndayým.
Ýnan anne..!
Kurþunlar saðým solumdan geçiyordu.
Þimþek gibi çakýyor…
Yaðmur gibi yaðýyor.
Yaðmur yerine kan damlýyordu anne,
Kan...
Ýþte o an,!
Can veriyordum…
Þehit oluyordum.
Son nefesimde annem diyordum.
Vatan diyordum.
Dedim ya anne. !?
Sakýn boynun bükük gezme olur mu ?
Göðsünü gere gere gez artýk…
Benim oðlum þehit oldu de…
Vatan uðruna canýný verdi de...
Oðlum…
Türk Bayraðý’na sarýldý gitti de.
Oðlumun kaný yerde kalmayacak de anne…
Evet anne…! !
Kalmayacak…
Benim öcümü silah arkadaþlarým alacak…
Kan kusturacak onlara anne…
Kan…
Üzülme anne.
Sen kalbini rahat tut.
Her þey vatan için anne
Ýhsan TAÞDELEN
14 08 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.