kim bilir
nasýl da basit þeylere
hasret yaþýyorsun
dýþý seni içi baþkalarýný yakan dünyada
uçurtma uçurmak mesela kýrlarda
yalýn ayak koþabilmek
ciðerlerini patlatýrcasýna
dik dura dura
içinde büyüyen bir kamburdur
yaþam aðrýsý aslýnda
üzerine giydirilmiþ gömleði
kim bilir kaç kez
yýrtýp atmak geldi içinden
kaç kez baðýrdýn kör kuyulara
-hem sen küfretmeyi de bilmezsin-
baþlarým böyle hayatýn anasýna,avradýna...
ben sýðamam öyle aynalara
kýrar yürürüm
cam kýrýklarý bata bata ayaklarýma
ki insan
en çok kendini öldürmekte ustadýr
tekrarý olmayan bu tragedyada
çöl benim içimde
çöl benim içimde
sen deli bir kýsrak
koþuyorsun uçsuz bucaksýz
içimin kurak topraklarýnda
bastýðýn yerler vaha
anlamalý diyorum kaktüsü
dokunabilmeli kederine
üflemeli aþký
çölün yorgun ruhuna
ardýn sýra yürümeli
içimde biriken yüklü bulutlar
ulaþmalý okyanuslara
taþ sektirmeli kýyýlarda
dans etmeli rüzgârda
sabah beþ sularýnda
seviþmeli usulca
güneþ doðmalý koynumuzda
-bir sýtmadan ibarettir yaþam
dokunamazsak içimizdeki çocuða-
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.