GÜL SEVGİLİM

GÜL SEVGÝLÝM

Kýyamam koklamaya,
Elimde solarsýn diye.
Belki de kurursun hazan misali,
Çekinirim dalýndan koparmaya.
Gül þerbetim olsan bardaðýmda,
Korkarým içmek için bitersin diye.

Pembe renginle goncam ol,
Dalýnda kan kýrmýzý,
Üþenirim seyretmeye açmazsýn diye.

Sevgimizin demeti ol gönül vazomuz da,
Üzülürüm susuz kalýr boynun bükersin diye.

Aç tomurcuðunu gönül bahçem de,
Salýver omuzlarýna yapraklarýný,
Saçlarýn savrulsun rüzgâr da,
Korkarým kaybolur kokun diye.

Örtmesin gül goncasý yüzünü,
Görünsün gül kýrmýzý dudaklarýn,
Menekþe bakýþlý gözlerinle,
Sevgimi süpürüp götürme diye.

Yastýðýmýn gül oyasý,
Odamýzýn aþk kokusu ol,
Süzül beyazlar için de endamýnla,
Sakýnýrým baþýmý koyup yatmaya,
Kirlenirsin diye.

Aþkýmýz derilse güller sevda bahçemiz de,
Beklerim sabahlara kadar koparýlýrsýn diye.

Kokunu getirse esen rüzgârlar,
Beklerim gelmez savrulup gidersin diye.

Durmuþ Karabaðlý
2012

Sosyal Medyada Paylaşın: