Zor Gelir Bana

Yokluðunda hasret büyür dað gibi,
Çalýþtýðým iller, dar gelir bana.
Düðüm düðüm uzar gider að gibi,
Buluþtuðum yollar, zâr gelir bana.

Ortancalar bezgin, nergisler yorgun,
Papatyalar üzgün, zambaklar kýrgýn,
Menekþeler süzgün, kaktüsler dargýn;
Alýþtýðým güller, har gelir bana.

Yüzümün havasý, uçup kaybolur,
Gözümün yuvasý, göçüp kaybolur,
Özümün hevesi, kaçýp kaybolur;
Gülüþtüðüm haller, sýr gelir bana.

Daðýlýrým sensiz, çýkarým raydan,
Nazenin, pürüzsüz, parlaktý aydan,
Baþ koyardým sessiz, hafifti tüyden;
Ýliþtiðim kollar, ar gelir bana.

Yaralarým göz göz olup azdýkça,
Þu baðrýmý köz köz edip ezdikçe,
Aþkýn ile dað-düz, bitap gezdikçe;
Dolaþtýðým çöller, kar gelir bana.

Kaþlar yay, kirpik ok, gözler çakýrdý,
Bülbüle gerek yok, dilin þakýrdý,
Petekten daha çok, þirin-þekerdi;
Ulaþtýðým ballar, þor gelir bana.

Yaslandým duvara, öylece kaldým,
Yakýp bir sigara, maziye daldým,
Gelsin diye yâre, haberler saldým;
Bölüþtüðüm yýllar, zor gelir bana.

23.06.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: