KAĞIT GÜZLER GEÇİDİNDE

beni çaðýran o ses

ýþýðýn ortasýnda

seslerin içinde...

ürperirim

ben ben de deðilim

gecesiz ülkemde dünyanýn hüznü peþimde

sýrf bu yüzden

fýrçamda

güneþin üstünde þaha kalkmýþ atlar var

kaðýt güzler geçidinde

kaderimin mührü þiirler gibi koþarlar.

gözleri göz hizamda

dün,þimdi ve daima..



beni çaðýran o ses

hakikatin ortasýnda

müziðin içinde...

irkilirim

ben ben de deðilim

düþümün dallarýnda

öldüðünden haberi yok gözlerinin

iþte bu yüzden

gün ýþýðýndan gül toplayan ayna

fýrçamda

þekilsiz,sessiz heykellerimi gösteriyor

aðýt günler geçidinden

kalelerimin mührü þiirler geçiyor.

gözleri göz hizamda

dün,þimdi ve daima.



beni çaðýran o ses

güzelliðin ortasýnda

yaþamýn içinde...

þaþýrýrým

ben ben de deðilim

yeþilin derinliklerinde

taþ sudan nem alýyor,aðaç kayaya tutunuyor

bu nedenle

fýrçamda

mavi bulutlar suyu,geyik yavrusunun gözlerinden içiyor

kayýp yüzler geçidinden

sevgimin mührü þiirler geçiyor

gözleri göz hizamda

dün,þimdi ve daima.


sevilay karaman
17/haziran/2008
*Fotoðraf sevgili öðrencim Nice BÝNZET e aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın: