BİR YALNIZ ÇİÇEK...

Eðreti bir saygýnlýðýn müptelasý gece
Esrikli ayazýn da yanýlgýsý:
Surlarýn dibinde çöküntü þehrin
Bir þair mahlasý
Küpeþtesi yeknesak þiirlerin
Bir haným edasý ile süzülen hece hece
Ýçimde kýrýlan sazýn o mahzun sesi.

Þimdi diri bir sancý olmak vardý:
Kaygýsý þiirin sinerken tenime
Ýçimde pala býyýklý i mgeler
Sözüm ona her birinin duyulmaz nidasý
Oysaki boþlukta çýkan bir yangýn her gece
Gecenin þerri de aþktan kopuk zümresinde
Sevda yoksunu dilinde her hecenin
Meneviþlenen sair hücre
Düþ kalpazaný ömrün de bekasý
Soluk teninde yaz mavisinin
Yine aðrýrken mevsim
Aðýtlar yakan Haziran güncesinin soluk efkârý.

Biten aðaç dibinde yalnýz bir çiçek
Biriken yüreðin dehlizinde
Gömmeden yaþamayý þerh düþen
Ölümlü benliðin solgun niyazý
Bir de Tanrýnýn sunumu her yeni yenilgi
Savrulan beyitlerin tozu dumana katan sihri
Aþiyan yollarýnda kayýp bir sevgili.

Görmeden kazýdýðým yüreðe lehçe lehçe
Mýrýldanýrken ismini sair gece
Dumaný tüten bir bardak çayla
Yendiðim efkârý sadece aþkýn dilinde
Gelip geçen bir sihir
Kayýp silueti ile ömrün
Devre arasý bir hüzün
Kapýþ kapýþ somurtan bir çehre
Oysaki ben önceleri böyle deðildim, dercesine.

Þimdi toplayýp da tasý taraðý
Göçmek vardý baþka bir mevsime
Yanan yüreðin küle dönen enkazýyla
Serinleten bir yaz yaðmuru gibi
Tutuk dilimin esrarý sönerken yazdýðým her þiirde.


Sosyal Medyada Paylaşın: