Beyaz alýnganlýðýmýn su dilenen aðaçlarýna üzüm toplayan ince sessizliðin direnciyle yüzümü gölgene sürüyorum Unutulmuþ kaç ay varsa elma kokulu çocuklarýn yanaðýnda O kadardan fazla Bir ülke gibi özlüyorum Seni...
Duvardan duvara geçen topraðýn güneþiyle eriyor ayaklarým Sevgilim tarla açmýþ bahçelerin papatya günleriyle gövdene donanýyorum Sessizliðin olmadýðýný kuþlarýn uçuþundan anlýyorum Nereye bakýyor insanlar Adamlar,adýmlar Þu kapýnýn nazar boncuðu Yaralarýný sayýyorum bekleyenlerin Sahi onlarda denize bakýyor mu Uyku,gece ve çiçek karýþýðý
Dudaðýmla emziriyorum ay’ýn ben halini Aðzýmdan dökülen sözcüklerin karanlýðýnda Kalbimde aþkla büyütüyorum bakýþlarýný Artýk arkamý döndüm bütün yaralara Sadece sana gülüyorum Yere düþen yaprak her gün görmekten Þaþýrmýyor beni
Sevgilim Küçücük þeylerde bile mutlu olma alfabesi adýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.