Hayat sudur, su da dipsiz hayat; ab-ý hayatsa mutlulukta sýrat…
Sevgi de verdikçe, içine düþtükçe, sevda halaylanýr muhabbetli,
Sonsuz kaynaktan beslenen tütsülü bir panayýr ilelebetli…
Gönül ellerinin birbirine tutmuþluðunun dev gölgesinde,
Yarýnlarýn nasýl güzellik hazýrladýðýný kimse bilemez.
Atlas yakarýþlý tepeler nice hoþluk tarar, bunu da kimse silemez…
Güneþe karþý ebedi yolculuðumda edebi hilalin esmer ruhu,
Tüllenen cananlýkta bedenime sarýlýr can tatta bin bir nazda.
Bana en yakýn duygunun cayýlmaz zaptedilmiþlikteki suyu,
Yüreðime þelale olur ana rengi prizmadan ilkyazda…
Hayatýn periyodik gerçeðinin tastamam þahdamarýnda,
Bir gelip bir gidip doruklarý zorlayan hoþ hisler duruklar.
Yürekten kopuverip dudakta gezlenen tarçýn tadýnda,
Harikalýðýn tahtýnda hassaslýðýn üstesinde bir edada pusatlar.
Güzel bir duygu tayfý dolunay saflýðýnda sevda ispatlar…
Gönlümü emzirir bir ulu anka kuþu mavi doymuþlukta,
Kaf daðýna masalýmsý yolculuðun dokunaklý þiir görkeminde.
Gece gezginine gönüldaþ olunmuþsa þimþekli yaðmur coþkunluðunda,
Sýradanlýðýn fevkinde ve sarýlmýþlýðýn kalpten zevkinde.
Güzel duygu mecburiyetinin ahu enin tahtýndan süzülen hassaslýkta,
Can kaybolmaz, canan kaybedemez varolmuþ menekþe saffetinde…
Gönül parkýmda granit siluetten esaslý abide insan,
Yüreðimdeki gümbürtüye uyarak lilla renkten güvenç katmanlar.
Ýç çekiþlerle pembetrak aþýklýk bilgeliðin saðýndaki firuzan,
Demlenen bakýþlara dehlenen fikirlerle dans edip ruhu sarmalar.
Ve ben gecenin soluðu dolunaya abanan samanyoluna uzanan,
Gönüllülüðün göklüðündeki edayla kolkola þafaða kayar.
Aleme kaskatý camlaþan aþk iksiri, sicim sicim gönlüme yaðar…
S. Edip Yörükoðlu