Can Verdi Güller

Aramýza hendek, sýnýr çekildi,
Hasret, firak girdi, çevirdi teller.
Kimi asfalt, kimi toprak, kimi çakýldý,
Ýlden ile sürdü, savurdu yollar.

Koþtum Mecnun gibi Leyla peþine,
Akýl ermez idi sevda iþine,
Yaslandým güneþin kýzgýn döþüne,
Hünerini serdi, kavurdu çöller.

Düþünceli, elim þakakta kaldým,
Sert ayazlar yedim, sokakta kaldým,
Çok fýrtýna gördüm, ayakta kaldým;
Dallarýmý gerdi, kývýrdý yeller.

Bezdim sahte yüzler, süslü laflardan,
Deli rolü yapan, sözde saflardan,
Arkamdan çalýnan zurna, teflerden;
Beni çokça yordu, evirdi eller.

Davul bile çalar, dengi dengine,
Soldu benzim döndü, safran rengine,
Tutuþtuk bitmeyen çene cengine;
Bir ruhsuza verdi, everdi kullar.

Alnýmda çizgiler, saçýmda aklar,
Þekerim yükselir, tansiyon yoklar,
Katlanarak gelir, aksiyon, þoklar;
Yerden yere vurdu, devirdi yýllar.

Hakiki sevdayý bulayým derken,
Orta yaþta belim, büküldü erken,
Gamlar yavaþ yavaþ ömrümü yerken;
Has bahçemi sardý, can verdi güller.

07.06.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: