Kül kedisi
Engin mesafelerin narin kanatlarýyla uçan günlere ürperir sesim
Gül sessizliði bahçenin nadasa alýnmýþ uykusunda
Aðlayan sýrrýn tarihini gülümsüyorum
Uykusuz gecelerimi kemiren yüzünün çarkýnda her lahza
Ruhunu bölüþürken yalnýzlýðýmla
Rüzgarlara karýþan derbeder bir kent gibiyim
Sen benden sor varlýðýný
Sesini
Renkleri
Ve
Can kýrýklarýný
Bir gece daha biterken
Açýk pencerelere hep yaðmur yaðar sevgilim
içimin nehirlerinde ay’a asýlý gölgeler çocuk çýðlýðý
Anlýyor musun karanlýðýn da ýslýk olduðunu
Þu sokaklara..
Ahh iki gözümün damlasýna çöreklenen özlem
Baþucumda mum yanýðý perdeler hangi hayali indirse ýþýða
Sen orda uyanýk baþýmda
Týkýr týkýr iþleyen saat gibi
Öyle dokunaklý harfler dizerken tesbihe
ikindilere tahta masalarý kurup aþký fýsýldayan/
Gizli bir nabýzla topraða ninni söyleyen/
Derinlerin buðusunda çiçeklerin bile uykusunu kaçýran biz’dik
Biz iki bakýþ arasýnda topuðumuza inen mesafe
Kimsenin bu uðultuyu bozamayacaðý sarmaþýk
Alnýmýzýn çizgisinde baharý bekleyen kumrular gibiyiz sevgilim
Ellerimizde þiir demetleri söz olup düþerken
Her zamanki yerimizde kalbimizi dinleriz
Çünkü ruhun elemli mevsimlerinde
Asýl olandýk
Ufka bak
Yaðmur ince ince yaðarken
Mavinin kalbinde kül kedisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.