Anlamadým nedir bu sendeki naz…
Çok güzelsin diye, ölmem mi gerek!
Biraz da acýsan bana Safinaz!
Dayanmýyor iþte, þu hasta yürek…
Bir tatlý gülüþün, cana can katar!
O tir-i müjenin, sineme batar!
Caným çok acýyor, cevretme yeter!
Öyle tutuldum ki, zehir zemberek…
Þu öksüz sevdama, gözünü diktin!
Þýp sevdi belleme, inan ki ilktin…
Ne çabuk bende/ni, yakandan silktin?
Bir de gülüyorsun, hem gevrek, gevrek…
Her gün dolaþýrým, kapýn önünde…
Terviye, arefe, bayram gününde!
Sen de bir dönsen ya, benim yönümde!
Oldun þu sevdama, dönülmez mahrek…
Kestin mi ilgini, erken mi öttüm?
Sanma ki sana þu, gönlümü örttüm!
Yar, senin yolunda, ömrüm çürüttüm!
Bayram geldi, insaf et be mübarek…
Anladým ki senden, olmaz bana yar!
Dokunmak istesem, dersin Zülfiyar!
Sen benim sevdama, olmuþsun aðyar!
Gel gönül beyhude, sallama kürek…
Karaman-2019/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK :
Tir-i müjen: kirpikleri ok…
Terviye: arefenin bir gün öncesi…
Arefe: bayramýn bir gün öncesi…
Mahrek: yörünge…
Zülfiyar: sevgilinin saçý…hatýrlý bir kimse ya da makamý gücendirecek hareket.
Aðyar: yabancý, rakip, düþman…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.