Aktı Yıllar Haber Vermeden

Kurudu sevdanýn gazel baðlarý,
Büktü boynun güller, henüz dermeden.
Eridi ömrümün güzel çaðlarý,
Aktý zalim yýllar, haber vermeden.

Yordu beni hayat, kalmadý derman,
Kalkmaz oldu kollar, sevip sarmadan.
Darda koyup heyhat, kestiler ferman,
Ýnfaz etti kullar, sebep sormadan.

Kalem sustu, kâðýt küstü, saz düþtü,
Kepti bakýr teller, mýzrap vurmadan.
Alem þaþtý, aðýt esti, köz düþtü,
Koptu gözden seller, coþtu durmadan.

Ne baharým belli, ne yaz, ne kýþým,
Döktü hazin yeller, keyif sürmeden.
Ne ahirim belli, ne düz, yokuþum,
Çöktü uzun yollar, yâre varmadan.

Anka Kuþu gibi havalanmýþtým,
Uçtu koyu küller, hayal kurmadan.
Sanki huþu üzre yuvalanmýþtým,
Kaçtý iyi haller, fazla sürmeden.

Umutlar azaldý, döndü seraba,
Yaktý kýzgýn çöller, suya ermeden.
Kan dutlar ezildi, yaprak harabe,
Yýktý azgýn filler, koza örmeden.

Hicran ile sardým, onmaz yaramý,
Soktu çýyan diller, bir dost görmeden.
Ýlden ile sordum dönmez yârimi,
Baktý bön bön eller, bir post sermeden.

Yâr yokken, her þey boþ, ne yararý var?
Olsa çil çil pullar, köþkler sýrmadan.
Bir gelse, her þey hoþ, biter ah-u zar,
Çalsa çýn çýn ziller, kabre girmeden.

30.05.2019
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: