Bir Yalnızlıkla Daha Öldüm

Bir yalnýzlýkla, daha öldüm.
Dirilmek mi? Asla!
Dört duvar, yetti bana.
Öyle, sevmek istemiyorum,
Ölesiye olan sevmek,
Sahi neden insan!
Ölesiye sevmek ister ki!?
Onunla, yaþamak yerine...
Her halde, imkansýzlýklara raðmen,
Bir bedel, vermek isteyiþimizdendir...
Bilmiyorum!
Bilmiyorum!
Ve bilmekte istemiyorum...
Zaten dengim kaydý.
Düþtüðüm yer den de kalkamýyorum!
Utanýyorum!
Düþtüðümü görenler,
Bir daha gülerler mi diye.
Yalnýzlýkta dört duvarýma asýlý,
Baþýmdaki tüyler, beyazda eskimiþ!
Gözlerimdeki kuruluk,
Beynimdeki suskun düþünceler,
Bütün vücudum allak bullak,
Ýçimdeki yönergeler þaþ?
Elimdeki tesbih,
Parmaðimdaki yüzük,
Hepsi dünden yadigar, bana...
Bir baþýma kaldým!
Kulaðýmda ezan sesi,
Çýðlýklara birer morfin,
Bana sessiz bir ölüm
Rüzgarý hisset ?!!?
Yalnýzlýðýma su ver,
Seni de sevecektir! elbet...
Daima mutlu ol
Yalnýzlýðým...
Ben seni sevecek yaþta deðilim.
Aðlýyorum,
Sýzlýyorum,
Korkuyorum...

#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın: