Gezdim bunca bahçelerde, nice çiçek koklayarak, Bir gülistan içersinde, en güzel gül seni seçtim. Kokusunu, bir sýr gibi yüreðimde saklayarak Henüz pembe bir goncaydýn, dudaðýmla açtým seni...
Yaðmur dinmiþ, gönül kurak, bað bozulmuþ, bahçe viran... Gönül tekrar hayat buldu, birleþince bir gün dilan, Taneleri sevgi dolu, sevda rengi baþak veren Sihirli bir tohum gibi, tüm ömrüme saçtým seni...
Dalýnda bir bülbül gibi, sabah- akþam þakýyarak, Sevgini al bir þal gibi yüreðimde dokuyarak Ve günlerce, gecelerce hep içimden okuyarak Sevdiðim bir þiir gibi, ezberimden geçtim seni.
Müptelâsý oldum ama, seni senden götürmeden, Bir gün bile, lâl rengine baþka bir renk getirmeden, Lezzetini duya duya, birden dikip bitirmeden Yýllanmýþ bir þarap gibi, yudum yudum içtim seni...