&&
Bir dað gibiyim.
Ormanlarýn sessizliði var üzerimde
Koyaklar ýssýz.
Kuþlar ötmüyor, aðaçlar üzerinde.
Yolcu geçmiyor, yollardan
Ki!
Bir aðaç gölgesine otururduk sohbet ederdik geçselerdi.
Onlarla.
&&
Ne oldu, bana!
Bir tuhaf durgunluk var üzerimde bu gün benim.
Sevgiden yoksunum, neþeden yoksunum.
Bir fýrtýna kopacak gibidir, duruþum.
Sanki!
Bilirim çok zaman böyle olur bende.
Kopardýr, fýrtýnalar
Bir dokunan bin ah iþitir, benden insanlar.
&&
Özlüyorum.
Ýstiyorum’ ki olayým, bir akarsu bir dere kenarýnda
Sular olsun çaðlasýn.
Ormanlar olsun, ruhumu dinlendirsin.
Kuþlar þarkýlarýný söylesin aðaçlarda, altýnda ben otururken
Yolcular geçsin, sohbet etsin dinlenirken
Ne güzel olurdu.
Yoksunum, þimdi hepsinden.
Yoksun!
Yuvasýndan düþmüþ, çýrpýnan yavru kuþlar gibiyim þimdi ben.
&&
22 May. 19
Ahmet Yüksel Þanlý er