AZ BERİ GEL
Sen benim aþkýnda gül kuruttuðum yazýmsýn,
Sen benim ciðerime sýðmayan nefesim…
Az beri gel,
Onca kýþ büyüttüðüm masallarým var.
Aðlamadýklarým;
Sana ayýrdýðým gözyaþlarým var.
Turnalar bize doðru geliyor,
Az beri gel.
Bak, bu kaleme sýðmayan hasretin,
Bu, damlarýmda gezen gurbetindir.
Bak bu duvarda asýlý duran mavilik;
Senin için sakladým gökyüzünü
Ve senin için bekletiyorum sýlayý göðsümde.
Az beri gel;
Alnýnda bir buseye sýkýþtýrdýðým sevgin,
Tadýlmamýþ hayallerim var senin için.
Saklambaç oynamak gibi izbelerinde,
Kýrlarda çiðdem toplamak gibi,
Mesela bir bayram namazýnda saçýný okþamak,
“Oðlum” demek gibi…
Ne gün gecenin sessizliðinde kalsam seninle
Gözlerinin rengini hatýrlamamak gibi kabahatlerim de var.
Daha çok sustuklarýmý,
Yahut susturulduklarýmý hatýrlamak,
Azad ettiðim çýðlýklarýma piþman olmak gibi…
Kustukça kustum kendimi geceye.
Her þeyin içinde bir tutam nedamet;
“Doðmasam,
Kýzýlca akþamlar, kýrýk kanatlar;
Bölük pörçük umutlar yaþamazdým”
Az beri gel,
Her þeyi anlatacaðým sana.
Uykunu bölmeden gel,
Oyundan kalmadan gel,
Sevdiðin hiçbir þeyi býrakmadan gel…
Az beri gel,
Biraz seveceðim seni…
Sen benim aþkýnda gül kuruttuðum yazýmsýn,
Sen benim ciðerime sýðmayan nefesim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.